Het ontstaan van Laakkwartier

Het allereerste begin van H.V.V. Laakkwartier speelde zich af in 1920. Een aantal klanten van de goedlopende herenkapperszaak Kemmers op de hoek van de Elboogstraat en de Peilstraat in Den Haag besloten, nadat ze een succesvolle vriendschappelijke wedstrijd hadden gespeeld, om op 1 juni een voetbalvereniging op te richten genaamd H.V.L. Dit stond voor Haagsche Voetbalvereniging Laakkwartier. Gespeeld werd er op een terreintje achter een fabriek aan de Rijswijkseweg, vlakbij de stoomtram en de Laakhaven. Later werd er op dit stukje land de fabriek van Rademaker gebouw en anno 2009 hoek Rijswijkseweg / Neherkade.

Het eerste jaar was in feite een experimenteel jaar. Men speelde vriendschappelijke- en seriewedstrijden tegen verenigingen aangesloten bij de H.V.V.B. (Haagsche Volks Voetbal Bond). Deze bond bestond uit verenigingen die nog niet over een ”officieel” eigen veld beschikten.
Aangezien voorzitter J.v.d. Klaauw bezig was met een eigen terrein, gelegen naast  de Tuinbouwschool in Rijswijk, tegenwoordig het park tussen de Huis te Landelaan en de spoorlijn aan de van Vredenburchweg, werd er besloten om op 16 maart 1921 toe te treden tot de H.V.B., de Haagsche Voetbal Bond.

Laakkwartier 1, seizoen 1920-1921

Seizoen 1921-1921

Tijdens het seizoen 1921/1922 werd er voor het eerst met  3 seniorenelftallen en twee adspirantenteams ingeschreven voor de officiële competitie van de HVB. Volgens het adresboek van de H.V.B. bestond het tenue van Hvv Laakkwartier in dit seizoen uit: Wit hemd met zwarte kraag, manchetten en borstzakje en een zwarte pantalon.
Het eerste Laakkwartier-elftal kwam uit in de 3e Klasse van de HVB. Deze 3e Klasse C bestond verder uit: De Jagers 1, VDV.1, De Postduiven 1, Gem. Reiniging 1, Waldorp 1 en HSS 1. Laakkwartier eindigde met 15 punten uit 12 wedstrijden samen met VDV op een verdienstelijke gedeelde 2e plaats achter kampioen sv De Jager.
Het 2e elftal van Laakkwartier werd gelijk al kampioen in de 3e Klasse F zodat het eerste elftal alsnog naar de 2e Klasse van de HVB kon promoveren.

Na afloop van de competitie werden er seriewedstrijden georganiseerd. Daartoe werd er onder de leden van Hvv Laakkwartier gecollecteerd voor een bijdrage tot aankoop van een Zilveren Beker en de nodige herinneringsmedailles.
Op vier zondagen moest er door 32 teams om de Zilveren Beker worden gestreden en tenslotte had het Rotterdamse Neptunes het voorrecht om als eerste deze beker te winnen.

Seizoen 1922-1923

Op de Algemene Ledenvergadering van 25 september 1922 werden de kleuren van het huidige clubtenue vastgesteld: een rood-zwart geblokt shirt en een zwarte broek. Ook werd er besloten dat leden die werkloos waren vrijstelling van contributie kregen.
Ook dit seizoen werd er samen met Roda (het latere KRSV Vredenburgh) gespeeld op het terrein vlakbij station Rijswijk. Er was een goede kleedgelegenheid en een flinke kantine die werd beheerd door donateur J. van der Klaauw (zoon van de voorzitter). Er deden zich daar echter een aantal problemen voor zodat H.v.v. Laakkwartier aan het einde van dit seizoen op zoek moest gaan naar een nieuw terrein.
Met het voetballen ging het in dit seizoen uitstekend. Er werd aan de competitie deelgenomen door 5 senioren- en 2 adspirantenelftallen. De resultaten mochten er zijn want het 1e elftal werd kampioen in de 2e Klasse B HVB met 25 punten uit 14 westrijden.
Aan het einde van dit seizoen werden er geen seriewedstrijden gehouden maar voor het 1e, 2e en 3e elftal van Laakwartier werden sterke tegenstander uitgenodigd tot het spelen van één wedstrijd op het Laakkwartierterrein. Voor het toebrengen van de grootste nederlaag werden mooie prijzen uitgeloofd en wel “De Zilveren Beker”!
Het derde jaarfeest werd gehouden in “Alhambra” in de Boekhorststraat. Daarvoor konden in totaal 250 kaarten a 60 cent worden verkocht. In juni 1923 had de vereniging reeds 80 leden, 146 donateurs en 39 adspiranten.

Seizoen 1923-1924

H.v.v. Laakkwartier huurde voor een heel jaar een nieuw terrein aan de Rijswijkseweg, nabij Geestbrugweg / Haagweg. Dit was een gunstige lokatie, slechts een kwartier lopen van “Laakkwarier” en een mooie verbinding met de stoomtram Den Haag-Delft. De Haagsche Atlethiekvereeniging mocht een paar maal per week tegen vergoeding ook gebruik maken van dit terrein. Tevens werd er besloten paarden op dit terrein te laten grazen zodat men altijd over een goede grasmat kon beschikken. Bij café / restaurant “Neuf” aan de Rijswijkseweg werd voor één seizoen als clublokaal ingehuurd.
De terreinkwestie bleef een voortdurende bron van grote zorg en onzekerheid. Begin 1924 kreeg Laakkwartier  te horen dat men vermoedelijk het huidige terrein aan de Rijswijkseweg alweer moest verlaten. Het bestuur ging ijverig te werk op zoek naar wederom een nieuw complex. UIteindelijk sloeg men erin een terrein te huren aan de Vredenburchweg te Rijswijk. Dit terrein werd gehuurd van een boer zodat men er alleen in de wintermaanden gebruik van kon maken.
Voorgesteld werd er om een wasgelegenheid aan te brengen waarbij het water uit de Broeksloot wellicht gebruikt kon worden.

Seizoen 1924-1925

Tijdens de periode aan de Vredenburchweg werd H.v.v. Laakkwartier gezien als een Rijswijkse vereniging. Er vonden op een gegeven moment bij Laakkwartier besprekingen plaats tussen het Bondsbestuur en de HVB-elftalcommissie enerzijds en Rijswijkse en Voorburgse verenigingen anderzijds. Uiteindelijk werd besloten om de samenstelling van het Rijswijkse- / Voorburgse-elftal aan Laakkwartier over te laten.
Begin 1925 werd getracht het voetballen iets professioneler aan te pakken.

In een buitengewone Algemene Ledenvergadering werd een trainingsontwerp besproken met als doel spoedig de N.V.B.(de oude naam van de K.N.V.B.) te bereiken. Er werd een aparte commissie benoemd die zelfs de beschikking ging krijgen over een apart Trainingsfonds, waaruit zij diversen trainingsartikelen konden kopen. Ook kwam er een trainingsregister waarin men moest tekenen als men kwam trainen.

De officiële opening van het terrein aan de Schimmelweg door het doorknippen van een lint.

Seizoen 1925-1926

Deze aanpak bleek direct succesvol te zijn want aan het einde van seizoen 1925-1926 promoveerde het 1e elftal van Laakkwartier naar de toenmalige N.V.B. Deze promotie werd overigens behaald op wederom een nieuw terrein voor H.v.v. Laakkwartier aan de Schimmelweg/Juliaantje, momenteel het park aan de Huis te Landelaan te Rijswijk.
Ook op dit terrein was het in eerste instantie niet best. Men had nu maar één groot veld en een kleine kleedgelegenheid en er moesten veel terreinwerkzaamheden gedaan worden. De banken zwierven rond het veld en men besloot deze verhoogd op te stellen zodat een kleine tribune met zitplaatsen voor +/- 100 personen ontstond. Ook ging men over om tot drainering van de doelgebieden over te gaan.
begin 1926 werden statuten en een nieuw huishoudelijk regelement aangenomen zodat Koninklijke goedkeuring kon worden aangevraagd.
De propagandacommissie kwam met het idee om als voetbalvereniging een eigen clubblad uit te brengen. Dit clubblad bleef een half jaartje bestaan, het was te duur en er moest bezuinigd worden.

Laakkwartier 3, seizoen 1925-1926

Seizoen 1926-1927

In dit seizoen telde H.v.v. Laakkwartier 3 Ereleden, 121 leden, 53 adspirantleden, 211 donateurs en 70 donatrices; tezamen 458 personen. Er werd gespeeld met 9 senioren- en 3 adspirantenelftallen.
In verband met de toename der elftallen werd er naast het huidige een tweede, zij het kleiner (geen N.V.B.-afmetingen) veld gehuurd. Tevens werd er een 2e kleedkamer gekocht en de wasgelegenheid voor f.70,= verbeterd.

Seizoen 1927-1928

Daar verschillende leden van Laakkwartier ook de athletiek beoefende sloot de vereniging zich in 1928 aan bij de Koninklijke Nederlandsche Athletiek Unie. Woewel dit lidmaatschap maar kort heeft geduurd werden er hier en duur toch wel wat succesjes behaald.

Seizoen 1928-1929

Het seizoen 1928-1929 was op sportief gebied een goed en tevens een bijzonder jaar. Na een zwaar seizoen met tegenstanders als Naaldwijk, V.D.S., O.B., D.V.S. enz. eindigde het 1e elftal op de 2e plaats waardoor men tegen de nummer laatst van de 3e Klasse promotie/degradatiewedstrijden mocht spelen. De eerste wedstrijd speelde Laakkwartier uit tegen Bodegraven en verloor deze wedstrijd met 2-1. De thuiswedstrijd tegen Bodegraven werd met maar liefst 6-1 gewonnen waardoor er een beslissingswedstrijd volgde.
Deze wedstrijd werd gespeeld op het terrein van de voetbal- en Athlethiekvereniging “Gouda” te Gouda. Een grote schare van supporters vergezelde Laakkwartier richting Gouda en ook aldaar bleek er een gigantische belangstelling voor deze wedstrijd te zijn zodat er een zeer talrijk publiek aanwezig was. Na eerst een 1-0 achterstand ging Laakkwartier met een 2-1 voorsprong de rust in. In de 2e helft bouwde Laakkwartier de voorsprong uit en na het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter had Laakwartier met 4-1 gewonnen en was de club een 3e Klasser. Een woord van dank en van hulde ging uit naar Engelse trainer John Donaghy.
Had H.v.v. Laakkwartier in die tijd al een trainer dan? Ja, het bestuur van de club was zo gelukkig een overeenkomst te kunnen sluiten met A.D.O. waarbij trainer Donaghy voor één avond per week en f.15,= per keer haar trainer werd afgestaan.

H.V.V. Laakkwartier in de jaren 1930 t/m 1939

Het 10-jarig bestaan van H.v.v. Laakkwartier werd gevierd met een grootse receptie in café-restaurant Kroon aan het Spui. Vele verenigingen, officiële personen, scheidsrechters enz. enz. kwamen de club geluk wensen.
De feestavond werd gehouden in de Seinpost te Scheveningen. Er waren autobussen gehuurd welke om het half uur naar- en van de stad vertrokken.

Verhuizing naar de Fruitweg

Op  15 februari 1931 brengt de terreinkwestie de vereniging weer in grote zorgen. Per aangetekend schrijven werd de huur per 15 mei 1931 opgezegd. Na veel gesprekken met de grondeigenaar kon alsnog uitstel worden verkregen tot 1 november van dat jaar.
Vanzelfsprekend werd vanaf dat moment niet stilgezeten en ging het bestuur op zoek naar een ander terrein. In eerste instantie werd er een stuk grond aan de Leyweg gevonden waaruit 2 velden van kon worden gemaakt maar men vreesde dat de grote afstand te nadelig zou werken op de komst van publiek. Intussen werd ook contact gelegd met het bestuur van de Stichting Haagsche Sport- en Speelterreinen. Na veel vergaderingen en correspondentie kreeg Laakkwartier twee terreinen toegewezen tussen het Laakkanaal en de Fruitweg. Na bezichtingen werd er door de club onmiddelijk toegehapt temeer daar één van de velden werd gedraineerd.
Een groot aantal leden gingen gelijk aan slag om het nieuwe terrein aan de Fruitweg in orde te brengen. Zo werden er een ijzeren omrastering en nieuwe doelen gemaakt en een nieuwe kleedgelegenheid gebouwd. Van de oude kleedgelegenheid op dit terrein werd een ruime consumptietent gemaakt.
In overleg met “buurman” B.M.T. werd besloten de velden van de andere verenigingen op dit terrein en van Laakkwartier en B.M.T. te isoleren door het plaatsen van een groot hek om die 4 velden met slechts één toegang waardoor het onmogelijk werd om gratis het terrein op te komen. Dit alles heeft de vereniging zeer veel geld gekost waardoor de kas behoorlijk leeg was.

Crisistijd

De economische werelddepressie was in de beginjaren dertig begonnen en hierdoor werd ook H.v.v. Laakkwartier getroffen. De hoge werkloosheid was er dan ook de oorzaak van dat het ledental daalde maar vooral het aantal donateurs sterk afnam.
Bovendien waren de resultaten op het veld ook van een matig niveau. De opkomst van de training was ook slecht en tot overmaat van ramp waren er zeer veel afkeuringen. Het terrein aan de Fruitweg stond, ondanks de aangebrachte drainering, bekend als “het moeras” van Den Haag. Het bestuur besloot dan ook om de in de huur opgenomen kosten voor de drainering niet te betalen.

Een uitzondering in deze misère waren de clubavonden. Door alle ellende en armoede was het nog nooit zo gezellig geweest als in de periode aan de Fruitweg. Bovendien was er in deze periode onder de leden een grote opofferingsgezindheid om alles te doen wat in hun vermogen lag om het terrein en clubtent zo goed mogelijk te verzorgen en te verbeteren.

Het adspiranten(junioren)elftal dat in het seizoen 1933-1934 kampioen werd.

Verhuizing naar huidige terrein aan de Jan van Beersstraat

Halverwege de jaren dertig was het rustig rond de club Laakkwartier en was er een zekere stilstand in de vereniging. Het bestuur lag dan ook op de loer om uit deze situatie te geraken.
In 1936 kwam er een terrein vrij achter de toen nog in aanbouw zijnde huizen aan de Gouverneurlaan en omstreken. Het bestuur ging op onderzoek uit en vroegen overal inlichtingen over dat speelterrein. Na flink wat onderhandelen en stevige concurrentie van twee andere voetbalverenigingen (v.v. Terlaak en R.V.C.) werd H.v.v. Laakkwartier als bespeler van dit (nu nog steeds huidige) terrein aangewezen.

Ook toen was een beroep op de leden om de verhuizing mogelijk te maken niet vergeefs. Het viel echter niet mee de bestaande kleedkamers, die toen al op de Fruitweg hun tijd ver vooruit waren (6 grote kleedkamers, een douche ruimte met 4 douches, 6 bakken van graniet voor de voeten, scheidsrechter- en E.H.B.O.-kamers), te moeten overbrengen. Er werd een nieuwe kantine gebouwd, de velden moesten in orde gemaakt worden en er werd electriciteit- en waterleiding aangelegd.
Maanden en maanden heeft dit geduurd en de Laakkwartierleden hebben wat geploeterd en gesjouwd.
Maar uiteindelijk was men klaar en op de dag van de verhuizing in 1937 werd in een optocht met muziek en de Laakkwartier adspiranten de tocht aangevangen van de Fruitweg naar de Janssoniusstraat (waar toen nog de ingang van het Laakkwartier terrein was).Na onder het bord met het opschrift “Sportpark Laakkwartier” te zijn doorgelopen was er op die dag nog een heel spektakel op het nieuwe Laakkwartierterrein.

Op zondag 12 september 1937 werd het terrein officieel geopend met 3 wedstrijden tegen Laakkwartiers zustervereniging H.B.S. het eerste elftal won deze wedstrijd met 5-1.
De overgang naar het nieuwe terrein werd door zeer velen gezien als “een grote gok”, doch uiteindelijk is deze gok goed gebleken. Er kwam een grote toestroom van nieuwe leden en donateurs wat er uiteindelijk toe leidde dat H.v.v. Laakkwartier uitgroeide tot één van de grootste verenigingen uit Den Haag. In 1938 had de vereniging maar liefst 308 leden en 796 donateurs, totaal dus 1104 personen.

Prestaties H.V.V. Laakkwartier 1

Ook op het veld bleven de prestaties niet uit. Het eerste seizoen op het nieuwe complex werd, ondanks een enorme eindsprint, de titel op één punt na gemist. Martinit werd kampioen.
Een seizoen later, o.l.v. trainer Joop van Nellen, eindigde Laakkwartier gelijk op een 1e plaats samen met (wederom) Martinit zodat er een beslissingswedstrijd noodzakelijk was. De wedstrijd werd gespeeld op het veld van S.V.V. in Schiedam.
In die tijd beschikte H.v.v. Laakkwartier al over een grote supportersvereniging die zeer actief was en diversen evenementen organiseerde. Zo regelde deze supportersvereniging maar liefst 23 autobussen voor de beslissingswedstrijd in Schiedam. Een enorme schare supporters was getuige van deze wedstrijd en de politie van Schiedam had speciale maatregelen genomen om de Laakkwartier-kolonne naar het veld van S.V.V. te leiden.
De afloop was teleurstellend, met een 4-1 nederlaag trok het legioen teleurgesteld naar huis. Bekende Laakkwartier-spelers waren o.a. Balemans, de Wit, Jelders, Muis, v.d. Berg en Orizande.

H.V.V. Laakkwartier in de oorlogsjaren

De Tweede Wereldoorlog was ook voor H.v.v. Laakkwartier een zwarte bladzijde in haar geschiedenis. Vele leden hadden in de meidagen van 1940 voor het vaderland gestreden.
Na de capitulatie van Nederland ging het “gewone” leven weer verder, zo ook bij Laakkwartier. Op een Algemene ledenvergadering van 9 augustus 1940 kwam het bestuur met de mededeling met het voornemen om een afdeling Honkbal op te richten om als zomersport voor afwisseling met het voetbal te dienen.
De vergadering ging hiermee akkoord en onder voorzitterschap van dhr. Jelders ging de Honkbalafdeling bij Laakkwartier met 24 leden van start. Alles moest nog worden geleerd maar mede dankzij de fantastische medewerking van Celeritas kon men in 1941 aan de competitie deelnemen.

In de oorlogsjaren werd de staantribune afgebroken. Alle planken moesten worden opgeborgen om te voorkomen dat ze in de majo’s (noodkacheltjes) terecht kwamen. Paarden en schapen verschenen op de grasmat om die kort te houden en voor de mest te zorgen en ook een aantal geiten maakte de menagerie compleet.

Het voetballen ging nog vier jaar redelijk normaal door. In seizoen 1940-1941 lukte het uiteindelijk Laakkwartier wel het kampioenschap binnen te halen in de 3e Klasse A KNVB. In de uitwedstrijd tegen grote concurrent Scheveningen, dat toen nog aan de Buurtweg speelde, was het 1-1 gelijke spel voor Laakkwartier genoeg om het kampioenschap te vieren. Na dit kampioenschap moest Laakkwartier promotiewedstrijden spelen tegen Spartaan’20 en De Musschen. In de laatste en beslissende wedstrijd versloeg Laakkwartier in Rotterdamdan De Musschen met 1-2 (doelpunten v.d. Berg en Jelders, in de 90e minuut) en promoveerde zodoende naar de 2e Klasse KNVB.
De ploeg waarmee dit heugelijke feit werd bereikt bestond uit de volgende spelers: Groen (keeper), v.d.Harst, v.d.Ven, Palstra, Tap, Zoutendijk, v.d.Berg, Jelders, Berg, Roest en Orizande.
Zo kwam H.v.v. Laakkwartier voor het eerst in haar bestaan in de 2e Klasse KNVB terecht.

In seizoen 1941-1942 moest er worden aangetreden tegen een paar gerenomeerde clubs. Laakkwartier werd ingedeeld bij H.V.V., V.D.L., U.V.S., Gouda, Quick, B.M.T., U.V.V., Velox en V.I.O.S.
In die tijd was het normaal dat de club die als laatste op de ranglijst eindigde degradatiewedstrijden moest spelen tegen de kampioen van een klasse daaronder. Voor dit seizoen had de Bond echter gekozen voor een versterkte degradatie, dit hield dus in dat ook nummer één na laatste van de ranglijst degradatiewedstrijden moest spelen. Dit kwam voor Laakkwartier zeer ongelegen want men eindigde in dit seizoen op deze voorlaatste plaats en moest zodoende degradatiewedstrijden spelen.
Laakkwartier redde het niet in deze nacompetitie en degradeerde na één seizoen weer naar de 3e Klasse waarin men tot 1957 bleef voetballen.

Veel publiek op de tribune bij een wedstrijd in seizoen 1941-1942

Toch was het voor Laakkwartier in de oorlogstijd sportief gezien een goede tijd want de club werd in zowel in seizoen 1942-1943 en 1943-1944 kampioen in de 3e Klasse B. Laakkwartier had de pech dat er in die seizoenen een noodcompetitie was ingegaan en dat hield in dat er geen promotie en degradatie mogelijk was.

Tijdens de laatste oorlogsjaren werd de voetbalvereniging Westerkwartier ondergebracht op het terrein van Laakkwartier. De voorzitter van Laakkwartier zei naar aanleiding hiervan in een vergadering; dat hij erop vertrouwde dat alle leden en donateurs van de vereniging zich als een waardig gastheer zullen gedragen.
Ook werd binnen Laakkwartier het initiatief genomen om, zo goed en zo kwaad als het in deze slechte tijden ging, pakketten te verzenden naar leden en donateurs die waren opgepakt om in Duitsland gedwongen te werken.

De naoorlogse periode

Gelukkig kwam aan alle ellende een eind en zo opende voorzitter de eerste ledenvergadering na de bevrijding: “Aanwezig 44 leden en 18 donateurs en hij heet iedereen van harte welkom met het verheugelijke feit dat we weer vrije Nederlanders zijn”
H.v.v. Laakkwartier was er na de oorlog nog best wel goed van afgekomen als men keek naar andere voetbalverenigingen die totaal niets meer bezaten. Het opknappen van de velden en het plaatsen van het prachtige hekwerk aan de zijde van de Jan van Beersstraat was voor het grootste deel het werk van de heer Kranenburg.

Teneinde te trachten de sfeer en gezelligheid in de vereniging wat op te voeren werd er een Amusementsafdeling opgericht. Het begin van deze afgdeling was niet gemakkelijk maar later ging het steeds beter. Hun avonden in “Leeuwendaal”, met een zaal voor 400 personen, werden een groot succes waarbij later ook zelfs bekende Nederlandse artiesten kwamen optreden.
De oorlog bleek toch nog wel door te werken. Er werd zelfs gediscussieerd over het aannemen van 2 jongens van een “foute” vader. Besloten werd dat de 2 jongens lid van H.v.v. Laakkwartier mochten worden maar de vader niet op het terrein mocht komen.

In 1947 werd de houten staantribune, die in de oorlog zo netjes was opgeborgen, aan de kant van de Scheppingstraat als zittribune overgebracht naar de overzijde aan de van der Hoopstraat. Korte tijd later werd op de oude plek puin gestort door de Fa. van Eck zodat in 1949 kon worden begonnen met de bouw van een nieuwe (nu nog bestaande) staantribune.

De eerste jaren na de oorlog werden in de 3e Klasse eervolle resultaten behaald. Tweemaal eindigde Laakkwartier 1 op een 2e positie en eenmaal op een 3e plaats.
In seizoen 1948-1949 speelde Laakwartier weer mee om de titel. Er volgde een nek-aan-nek race met de Hollandiaan uit Vlaardingen.
Met nog één wedstrijd voor de boeg (uit bij de Musschen uit Rotterdam) stond Laakkwartier 1 punt voor op de Hollandiaan. Het moest dus in de laatste wedstrijd gaan gebeuren en er gingen maar liefst 1800 Laakkwartier-supporters in 36 autobussen mee naar Rotterdam. De teleurstelling was groot na het 2-2 gelijke spel en omdat de Hollandiaan wel haar wedstrijd wist te winnen kon Laakkwartier zich gaan opmaken voor een beslissingswedstrijd tegen De Hollandiaan.
De plaats van handeling werd het terrein van Sparta in Rotterdam. De Laakkwartier-aanhang had er weer duidelijk zin in, wat wel blijkt uit het feit dat, buiten een wederom groot aantal bussen, de N.S. een extra trein inzette om alle “volgelingen” naar het “Kasteel” te krijgen. UIteindelijk waren er 10.000 toeschouwers aanwezig.

De wedstrijd zelf was spannend en sensationeel. Eén minuut voor tijd stond Laakkwartier nog met 1-0 voor en de aanhangers stonden te popelen om hun favorieten als kampioenen te bejubelen.
Maar in de laatste minuut sloeg het noodlot toe, Hollandiaan maakte gelijk. Een geweldige domper en dat betekende tevens dat er moest worden verleng. Men hanteerde de regel “sudden death” en de spanning rees ten top want wie er een doelpunt zou maken was kampioen. Helaas scoorde De Hollandiaan in de eerste verlenging een doelpunt zodat het meteen was afgelopen.

De jaren 1950 t/m 1959

In het seizoen 1949-1950 draaide het eerste elftal van Laakkwartier wederom een prima seizoen maar een kampioenschap leek er voor de “rood zwarten” niet in te zitten. Met nog 4 wedstrijden voor de boeg stond Laakkwartier 5 punten achter op koploper V.F.C. uit Vlaardingen.
Maar…… er kwam toch nog een sensatie aan! Op de laatste speeldag van de competitie was er nog maar een verschil van 2 punten met de koploper en de spanning was te snijden. V.F.C. moest naar Leiden om L.F.C. te bestrijden en Laakkwartier moest naar Moordrecht om de club met diezelfde naam te ontmoeten. Laakkwartier wist haar wedstrijd met 1-0 te winnen en de sensatie werd compleet toen uit Leiden het bericht kwam dat koploper V.F.C. met 3-1 had verloren.

Dit betekende dat er weer een beslissingswedstrijd nodig was om het kampioenschap. Hiervoor werd het terrein van Hermes-DVS in Schiedam uitgekozen. Er kwam weer een extra trein aan te pas om de massale aanhang naar Schiedam te krijgen.
De wedstrijd was zenuwslopend en eindigde na verlenging in 0-0. Ditmaal was er geen “sudden-death” maar moesten beide ploegen elkaar nogmaals bestrijden.
Ook in deze wedstrijd was het bij de rust nog 0-0 maar daarna kwam V.F.C. in moeilijkheden. A. Kordijk maakte 2 doelpunten en zodoende werd Laakkwartier op 30 april 1950 kampioen van de 3e Klasse.
Maar van automatische promotie naar de 2e Klasse was in die tijd nog geen sprake want hiervoor moest nog een nacompetitie met Blauw Zwart, H.F.C. en D.C.V. gespeeld worden. H.F.C. werd de gelukkige en was het Laakkwartier helaas weer niet gelukt om te promoveren.

In 1953 werd er een mooi hekwerk om het veld van Laakkwartier geplaatst. Hierbij mag zeker niet onvermeld blijven dat dit hekwerk werd gefinancieerd door de zeer actieve supportersvereniging van Laakkwartier.
In 1954 werd er begonnen met het verbeteren van de zittribune. De oude tribune werd overdekt en daaronder en ernaast kwamen kleedkamers, een scheidsrechters- en E.H.B.O.-kamer en een berghok. In 1955 werde er nog een bestuurskamer aan de oude kantine gebouwd.

Op 11 maart 1956 werd er bij H.v.v. Laakkwartier begonnen met een voetbaltoto. Tot de allereerste initiatiefnemers van deze toto behoorden W. Muis sr. (meer dan 50 jaar actief geweest voor deze toto), F. Molier en J. Heppener. Ten behoeve van de eigen toto werden in het weekbericht elke week 12 wedstrijden en 3 reservewedstrijden gepubliceerd, waarop een gokje kon worden gewaagd. Na dit jaar begon de KNVB ook met een officiële toto. Toen daarna ook nog de lotto werd geintroduceerd, stegen de inkomsten beduidend voor Laakkwartier.

Gouden periode H.V.V. Laakkwartier 1

In seizoen 1956-1957 behaalde het 1e elftal van Laakkwartier met imponerende cijfers (22 wedstrijden en 39 punten) het kampioenschap in de 3e Klasse B. Het vervelende was dat, in die tijd, nog steeds promotiewedstrijden moesten worden gespeeld. Een kampioenschap werd in feite toen niet beloond.
Laakkwartier zette haar schouders er weer onder om de wedstrijden tegen RVC, Papendrecht en OVV tot een goed einde te brengen.
En dat lukte! Eén wedstrijd voor het einde van deze nacompetitie kon Laakkwartier al promoveren. In de thuiswedstrijd op een zaterdagavond tegen Papendrecht waren maar liefst 6000 toeschouwers aanwezig.
Na 16 minuten voetballen scoorde A. Kordijk al de 1-0 voor Laakkwartier en 7 minuten later veranderde G. van Dinten een schot van J. Spaargaren en dat betekende 2-0. G. van Dinten maakte uit een corner van A. Kordijk ook de 3-0 en vlak voor het rustsignaal deed Papendrecht iets terug waardoor de ruststand 3-1 in het voordeel van Laakkwartier was.
Na rust behield Laakkwartier het initiatief en werd het uiteindelijk 5-2 (4-1 J. Terlingen en 5-2 A. Kordijk). De promotie was eindelijk bereikt en dat was reden genoeg om een groot feest te vieren. Laakkwartier werd aangemerkt als een aanwinst voor de 2e KLasse.
Het team dat deze prestatie had bereikt bestond uit: A. Troost (elftalleider), G.de Haan, P.Hollander jr., L.Verstraate, G.v.Dinten, R.Wentholt, J.Saman (grensrechter), A.Kordijk, J.Terlingen, J.Spaargaren, J.Sekeris, B.Kamerbeek, N.Mooyman, K.Jordaans en H.de Boer (trainer).

De oude ingang aan de Janssoniusstraat bij een wedstrijd voor promotie in 1957. Terwijl de toeschouwers al rijen dik om het veld staan stromen de bezoekers nog steeds toe.

Seizoen 1957-1958

In het seizoen 1957-1958 werd Laakkwartier ingedeeld in de 2e Klasse A (één na hoogste klasse van de KNVB) en iedereen was nieuwsgierig hoe het elftal zich zou manifesteren in deze zware Klasse. Deze 2e Klasse A bestond verder uit: LFC, HBS, VFC, RKAVV, VUC, DCV, Vriendenschaar, Blauw Zwart, HVV, Wassenaar en Lugdunum. Omdat dit achteraf voor H.v.v. Laakkwartier zo’n bijzonder seizoen werd zullen we dit hele seizoen uitvoerig beschrijven.
Laakkwartier debuteerde in de 2e Klasse tegen Blauw Zwart. De start was niet glorieus en bij rust keek men tegen een 2-0 achterstand aan. Na rust nam Laakkwartier het initiatief over en werd er na doelpunten van Kordijk, Hollander, Sekeris en van Dinten (2x) alsnog een 5-2 overwinning geboekt. Deze overwinning riep gelijk nieuwe verwachtingen op bij de aanhang.
De tweede wedstrijd, tegen HVV, eindigde in een 3-3 puntendeling. Tegen DCV werd een magere 1-0 overwinning geboekt maar helaas brak keeper Mooyman in deze wedstrijd een vinger. Door twee treffers van J. Terlingen behaalde Laakkwartier een 2-1 overwinning op RKAVV. De thuis wedstrijd tegen VFC werd bijgewoond door maar liefst 5.000 toeschouwers en eindigde in 2-2.
Vier treffers (2x Mooyman en 2x van Dinten) waren voldoende om Wassenaar een 4-2 nederlaag te bezorgen. In de daarop volgende wedstrijd tegen een hard spelend Vriendenschaar liep Laakkwartier tegen een 3-4 achterstand op. Maar onder de ogen van ruim 3000 toeschouwers wist Laakkwartier deze achterstand om te buigen in een 5-4 overwinning.
Uit deze uitslagen blijkt wel dat alle ploegen zeer aanvallend waren ingesteld en het voetbal als kijkspel destijds veel te bieden had met volop spanning, sensatie en vooral veel doelpunten. In de uitwedstrijd tegen LFC in Leiden werd Laakkwartier voor maar liefst 7000 toeschouwers voor de eerste keer in dit seizoen geconfronteerd met een nederlaag (6-3).
In de derby tegen VUC, aan de Schenkkade, kon Laakkwartier voor 5000 toeschouwers weer vlammen. Met een 4-1 overwinning werd de positie in de bovenste regionen verstevigd. In Vlaardingen werd VFC met 5-2 (doelpunten 4x G.v.Dinten en R. Wentholt uit een strafschop) bestreden. Ook Blauw Zwart werd met een duidelijke 4-1 verslagen. Moeizamer ging het toe in de derby tegen HBS. Op een glas en door regen zeer moeilijk te bespelen Houtrustveld wist Laakkwartier in de slotfase een 3-3 gelijkspel te bewerkstelligen.
Als koploper had Laakkwartier het erg moeilijk tegen middenmoter RKAVV uit Leidschendam en kwam niet verder dan een 1-1 gelijkspel. DCV bleek wederom voor Laakkwartier een moeilijke tegenstander en het werd een nipte 2-1 overwinning.
Ruim 4500 toeschouwers waren er getuige van hoe Laakkwartier een 3-2 zege boekte op het bezoekende VUC. Castenmiller en Brink bezorgde VUC een 2-0 voorsprong. Na de rust kwam Laakkwartier terug en door doelpunten van Wentholt, Terlingen en Mooyman wist men alsnog de wedstrijd te winnen.
De uitwedstrijd in Culemborg, tegen een grofspelend Vriendenschaar en met zeer onsportief publiek kwam Laakkwartier niet verder dan een 1-1 gelijkspel. Het resultaat voor Vriendenschaar was niet fraai want hun middenvoor werd door de politierechter, wegens mishandeling, veroordeeld tot een week gevangenisstraf. Laakkwartier liet zich echter niet van de wijs brengen en won een week later in Leiden met 4-2 van Lugdunum.
Stap voor stap kwam Laakkwartier dichter bij de titel. De belangrijkste concurrent was LFC en de wedstrijd tegen dit LFC was op het Laakkwartier-complex weer goed voor een uitverkocht huis. Laakkwartier wist ook deze belangrijke wedstrijd te winnen. Na een 0-1 achterstand wist Laakkwartier, door doelpunten van Jordaans en van Dinten deze om te buigen in een 2-1 overwinning. De overvolle tribunes dreigden te bezwijken onder de dansende LAKWA aanhang.
Door deze winst was Laakkwartier nog maar 1 punt verwijderd van de titel. In de thuiswedstrijd tegen HVV werd, voor 4500 toeschouwers, werd het kampioenschap binnengehaald door een 4-1 zege (doelpunten: Wentholt, Kamerbeek, Hollander en wederom Kamerbeek) op HVV. Na het laatste fluitsignaal werd het veld overspoeld door Laakkwartier-aanhangers en in triomf werden de spelers van het veld gedragen.

De promotiewedstrijden voor een plek in de 1e Klasse gingen tussen Laakkwartier, Spartaan (uit A’dam), West Frisia (uit Enkhuizen) en Spartaan’20 (uit R’dam). Na een hele competitie zouden de nummers 1 en 2 promoveren.
Laakkwartier, dat zijn laatste nederlaag had geleden op 24 november 1957, moest in de eerste wedstrijd aantreden “thuis” tegen Spartaan en werd er ten aanschouwe van ruim 5000 toeschouwers met 3-0 verloren.
In Enkhuizen zag Laakkwartier in de laatste minuut een 1-0 voorsprong (doelpunt v.Dinten) verloren gaan en werd het tegen West Frisia 1-1. Door treffers van Spaargaren, Terlingen en Sekeris werd er in Rotterdam een dikverdiende 3-0 overwinning op Spartaan’20 behaald. Ook de thuiswedstrijd tegen Spartaan’20 wist Laakkwartier te winnen (3-2).
Maar liefst 6000 toeschouwers aan de Spaarndammerdijk in Amsterdam waren er getuige van dat Laakkwartier de kans op promotie behield door een 0-0 gelijkspel tegen Spartaan. Spartaan was door dit resultaat zeker van promotie en Laakkwartier had nog één puntje nodig.

Ruim 8000 toeschouwers woonden de laatste thuiswedstrijd van Laakkwartier tegen West Frisia bij. Gezien hebben ze deze wedstrijd beslist niet allemaal, daarvoor waren er veels te veel toeschouwers. Men hing in de bomen en sommige toeschouwers waren zelfs op de daken geklommen.
Goed voetbal was er in deze wedstrijd nauwelijks te zien maar de spanning was echter om te snijden. Laakkwartier kwam in de 43e minuut op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van A. Kordijk. Na de rust werd West Frisia echter sterker en sterker en keeper Mooyman moest menigmaal redding brengen hetgeen niet verhinderde dat 5 minuten voor tijd, door een eigen doelpunt van R. Wentholt West Frisia alsnog op 1-1 kwam. West Frisia gooide alles op de aanval maar Laakkwartier liet zich niet meer verschalken. Na het laatste fluitsignaal was het benodige punt binnen en nam de LAKWA-aanhang onmiddelijk bezit van het veld en de spelers.
Niemand dacht meer aan de regen die op dat moment in stromen neerviel. Het gewenste resultaat, dat toch door niemand voor mogelijk was gehouden, was bereikt. Laakkwartier was in één ruk doorgestoten van de 3e Klasse naar de hoogste amateurafdeling.
Ter ere van het kampioenschap en de promotie werd op 5 juli 1958 een grootse receptie gehouden in café Moerwijk aan het Heeswijkplein. Vele verenigingen en relaties gaven acte de presence. Iedereen was het er over eens dat deze prestatie van Laakkwartier een unieke gebeurtenis was.

Het eerste jaar (seizoen 1958-1959) in de 1e Klasse was moeilijk en dreigend maar Laakkwartier hield het degradatiespook op afstand.

De jaren 1960 t/m 1969

In het seizoen 1959-1960 speelde Laakkwartier al wat brutaler. Vlak voor het begin van de competitie won Laakkwartier op het veld van VUC het toernooi om De Zilveren Bal.
In de tweede fase van het seizoen behaalde Laakkwartier zulke goede resultaten dat er weer stiekem aan een kampioenschap werd gedacht. Vijf wedstrijden voor het einde van de competitie stond Laakkwartier op een gedeelde eerste plaats samen met Gouda. De beslissende wedstrijd op het Gouda-veld verloor de club met 3-1 en verspeelde hiermee het kampioenschap. Al met al toch weer een prachtig seizoen.

Laakkwartier 1, begin zestiger jaren, waarschijnlijk bij een vriendschappelijke wedstrijd op het Vredenburch-terrein. Staand v.l.n.r: Klaas Bakker, Aad Donkers,Theo Verwijs, Peter Hollander, Hans Hubbe en Joop Toledo. Zittend  Jan Hasselman, Tom Kordijk, Roel Zandbergen, Breunis Kamerbeek en Frits Wagner.

Ook de jeugdafdeling van Laakkwartier was in die tijd bijzonder sterk en legendarisch waren de wedstrijden tegen het evenzeer sterke ADO.
Het topelftal van Laakkwartier vertoonde langzamerhand enige slijtage en daarom werd het ook steeds moeilijker om zich in de hoogste afdeling van het zondagvoetbal te blijven handhaven. Met wat kunst en vliegwerk kon Laakkwartier toch nog enkele malen de dans van de degradatie ontspringen.

Wedstrijdmoment uit een wedstrijd van Laakkwartier tegen Overmaas uit seizoen 62/63, 63/64 of 64/65. Laakkwartier speelde toen in de 1e (hoogste) klasse, want de hoofdklasse bestond nog niet. Links van keeper Breunis Kamerbeek, rechts van de keeper Roel Zandbergen en helemaal rechts Fits Wagner (later scheidsrechter en jarenlang verzorger bij HVV).

Seizoen 1964-1965

In het seizoen 1964-1965 was het dan toch zover. Na zeven jaar ononderbroken 1e Klasserschap degradeerde de club, na een puntendeling tegen SVW in Gorinchem, naar de 2e Klasse KNVB.

Seizoen 1965-1966

Het seizoen 1965-1966 verliep voor Laakkwartier in de 2e Klasse zeer wisselvallig maar door een goede eindspurt werd toch een eervolle 2e plaats behaald. Roodenburg werd in deze Klasse kampioen met 10 punten voorsprong op Laakkwartier en RVC.
Tijdens dit seizoen brak het spelersduo Bijsterveld en Bartels door. Deze twee Laakkwartierbeloftes trokken later de aandacht van betalende verenigingen.

Seizoen 1966-1967

Voor het begin van het seizoen 1966-1967 wist Laakkwartier wederom het toernooi om De Zilveren Bal te winnen.

De finale van de Harry de Hartog-beker voor een vol huis tegen RVC in 1966

Het elftal, dat in 1966 de Zilveren Bal won.  Achter v.l.n.r. Bertus v/d Berg(leider), Kees Kramer, Ben Klumpers, Klaas Bakker, Peet Hollander, Roel Zandbergen, Theo Mulder en Wim van Vliet. Voor Frans van der Nolk van Gogh, Jan Hasselman, Crien v Emmerik, Breun Kamerbeek, Cees Bijsterveld en Hans Bartels

In de competitie voerde Laakkwartier lange tijd de ranglijst aan maar in een latere fase kon het Rotterdamse De Musschen, uitgerekend tegen Laakkwartier, het kampioenschap in de 2e Klasse binnenhalen. Laakkwartier gooide nog even “roet in het eten” en verstoorde het kampioensfeest van De Musschen door een klinkende 0-3 overwinning te behalen. Helaas stond Laakkwartier teveel punten achter op de koploper en eindigde voor de tweede maal achter elkaar op een 2e positie. Opvallend was dat Cees Bijsterveld maar liefst 21 doelpunten in deze competitie voor zijn rekening nam.

Seizoen 1967-1968

In dit seizoen zou Laakkwartier veelvuldig als koploper optreden en vele clubs zouden met een nederlaag naar huis worden gezonden. Echter de twee belangrijkste wedstrijden, L.F.C. uit en thuis, werden met 1-0 verloren. Dit resulteerde dat Laakkwartier voor de derde maal op rij op een 2e positie in de 2e Klasse eindigde, ditmaal met maar 1 punt verschil op kampioen L.F.C.
Eén van de opvallendste wedstrijden in dit seizoen was de 8-0 overwinning op VFC. Cees Bijsterveld en Hans Bartels waren dit seizoen wederom verantwoordelijk voor de meeste doelpunten. De betalende clubs bleven dit duo volgen en Hans Bartels tekende na dit seizoen een contract met het toenmalige Holland Sport. Cees Bijsterveld bedacht zich en bleef bij Laakkwartier.

Laakkwartier 1 seizoen 1967-1968 Staand v.l.n.r: Henk Noordam, Roel Zandbergen, Henk Budding, Breunis Kamerbeek, Hans Bartels, Freek Bertes, Dick Warners en Jan Bouwmeester.
Zittend  Frans van der Nolk van Gogh (trainer), Koos de Bruin, Joop Kandel, Cees Bijsterveld en Ruud Staas.

Seizoen 1968-1969

Toch bleef H.v.v. Laakkwartier in seizoen 1968-1969 wederom in de slag om de titel. Ook het publiek wist de gang naar het sportpark van Laakkwartier nog steeds te vinden. De wedstrijden tegen RVC (met o.a. A.de Mos, C.Schuurman, C.Clavan en J.Pronk) en VUC trokken resp. 5.000 en 4.000 toeschouwers.
Ook nu slaagde Laakkwartier er niet in om de titel te behalen, zelfs niet de traditionele 2e plaats. RVC werd dit seizoen kampioen. Aan het einde van dit seizoen zou ook Kees Bijsterveld een contract bij Holland Sport tekenen.
Enige weken daarna was er een afschuwelijk verkeersongeval, waarbij de beide broers Cees en Jan Bijsterveld op noodlottige wijze om het leven kwamen. Een zwarte dag voor heel Laakkwartier.

Seizoen 1969-1970

Dit seizoen verliep zeer moeizaam. Er werden moeilijk doelpunten gemaakt en Laakkwartier kon maar ternauwernood het vege lijf redden. Lugdunum werd de onbetwiste kampioen. Trainer Frans van der Nolck van Gogh stopte ermee na dit seizoen.

Seizoen 1970-1971

Jan Eversdijk was als nieuwe trainer voor de A-selectie aangesteld. Sportief gezien was het een treurig en ongelukkig seizoen. Laakkwartier moest steeds tegen degradatie vechten en het onafwendbare geschiedde, Laakkwartier eindigde als laatste in de competitie en de degradatie was een feit.

Seizoen 1971-1972

Hans Bartels was teruggekeerd bij Laakkwartier na zijn avontuur bij Holland Sport en zodoende werd er hoopvol begonnen aan het seizoen 1971-1972. In eerste instantie wees er niets op dat Laakkwartier dit seizoen goede resutaten zou gaan boeken. Ongemerkt met veel 1-0 overwinningen kroop Laakkwartier toch naar de bovenste plaatsen. Tegen het einde van het seizoen leek Laakkwartier dan toch de boot te gaan missen. Na een spannende laatste competitiedag won Laakkwartier zelf met 3-1 van DOCOS en nu moest men afwachten wat concurrent VELO bij DE Postduiven had gedaan. Na een half uur wachten en diversen telefoontjes bleek dat VELO met 2-1 had verloren dus was er beslissingswedstrijd noodzakelijk voor het kampioenschap.
OP een druk RVC-veld was Laakkwartier, na in de competitie tweemaal te hebben verloren van VELO, nu toch echt de sterkere. Door doelpunten van Warners, Bartels en Mertens behaalde Laakkwartier een 3-1 overwinning en zodoende ook het kampioenschap in de 3e Klasse A. H.v.v. Laakkwartier was weer terug in de 2e Klasse!

Laakkwartier 1, seizoen 1971-1972. Staand v.l.n.r: R.v.d.Ven (voorzitter), A.Verwijs, R.v.d.Linden, J.Siliakus, P.Meefout, A.Borghart, C.v.d.Berg, H.Noordam, H.Verstraten, W.van Vliet (grensrechter) en W.Zoutendijk (leider).
Zittend v.l.n.r: Jan Eversdijk (trainer), J.Bouwmeester, J.Matray, H.Bartels, M.de Jong, D.Warners, J.Colpa, F.Mertens en du Chatinier (verzorger).

Seizoen 1972-1973

Voor aanvang van dit seizoen wist Laakkwartier wederom het toernooi om De Zilveren Bal te winnen. Verder werd het een seizoen van grote spanning en wist de club zich pas op de laatste speeldag “veilig” te spelen. Deze laatste wedstrijd moest gewonnen en dat gebeurde ook, 3-2 tegen Lugdunum.

Seizoen 1973-1974

In de competitie van seizoen 1973-1974 konden de eerste vier clubs naar de 1e Klasse promoveren. Dat zou een mooie prestatie zijn als Laakkwartier dit zou kunnen realiseren maar het liep echter allemaal anders.
De start van de competitie begon goed, uit de eerste 3 wedstrijden werden 5 punten behaald. Helaas ging het daarna gestaag bergafwaarts want na 6 wedstrijden stond Laakkwartier nog steeds op 5 punten en na 16 wedstrijden was men in het schamele bezit van maar 10 punten. Dit betekende dat Laakkwartier in ieder geval niet bij de eerste vier ploegen zou eindigen maar tegen degradatie moest knokken. Aangezien er in de laatste 6 wedstrijd maar 1 punt werd behaald degradeerde Laakkwartier weer naar de 3e Klasse.

Seizoen 1974-1975

Een troosteloos seizoen voor Laakkwartier 1 waarin men zich ternauwernood kon handhaven in de 3e Klasse B

Seizoen 1975-1976

Wederom was dit een slecht seizoen met degradatievoetbal. De kanshebbers op de onderste plaats waren talrijk. Tenslotte moest er een beslissingscompetitie gespeeld worden tussen Flakkee, E.D.S. en Laakkwartier. Door o.a. een 1-0 overwinning op E.D.S. wist Laakkwartier zich te handhaven in de 3e Klasse.

Seizoen 1976-1977

Hoewel Laakkwartier o.l.v. trainer (en oud-international) P.v.d.Kuil het seizoen 1976-1977 goed van start ging stond de club in januari 1977 wederom op een laatste positie. Het bestuur besloot om het contract met trainer P.v.d.Kuil per direct te beëindigen en een zogenaamde Begeleidingscommissie in het leven te roepen met bekende namen zoals: Zandbergen, Muller j.r., v.d.Stok, Hollander j.r., en Bramsen.
Interim trainer Roel Zandbergen kon de spelers voldoende motiveren om in de laatste wedstrijd met een 2-0 overwinning op HBS, handhaving in de 3e Klasse veilig te stellen.

Seizoen 1977-1978

In het seizoen 1977-1978 was Laakkwartier ingedeeld in de 3e Klasse A (de zgn. Bollenstreekafdeling). Onder leiding van de nieuwe trainer J. Lobel begon Laakkwartier voortvarend. De ploeg was na 5 wedstrijden nog ongeslagen en bezat 8 punten. Maar daarna kwam de klad erin. Het resultaat was dat Laakkwartier op een voorlaatste plaats eindigde met 15 punten.
Dit betekende na de eerste promotie uit de onderafdeling in 1927, wederom 4e Klasser.

Seizoen 1978-1979

Laakkwartier zat in deze periode, prestatief, duidelijk in een diep dal. Zowel het seizoen 1978-1979 als 1979-1980 eindigde de club op een één na laatste plaats.

Laakkwartier 4 , seizoen 1978/1979, met enkele oud 1e elftal-spelers

H.V.V. Laakkwartier in de jaren tachtig

Seizoen 1980-1981 was voor Laakkwartier niet veel beter. De club behaalde 18 punten en liet maar net 3 verenigingen achter zich in de competitie met 17 punten.
Het seizoen 1981-1982 bracht de grote ommekeer. Onder leiding van de legendarische trainer Aad Mansveld werd Laakkwartier weer kampioen en promoveerde zodoende weer naar de 3e Klasse.

Toch bleek handhaving in de 3e Klasse KNVB een zware opgave. In het seizoen 1982-1983 had Laakkwartier na 20 wedstrijden 15 punten, daaronder stonden alleen nog UDO (14 punten) en DOCOS (11 punten). De voorlaatste wedstrijd wist Laakkwartier met 1-0 van FC Lisse te winnen en na een bloedstollend seizoen wist de club zich hiermee te handhaven.
Ook de seizoenen 1983-1984 en 1984-1985 wist Laakwartier o.l.v. trainer René Pas zich steeds met de hakken over de sloot te handhaven.

Het seizoen 1985-1986 begon zeer slecht. Na 5 wedstrijden had men 0 punten en het uiteindelijke resultaat was wederom degradatie naar de 4e Klasse.
Met frisse moed werd er aan het seizoen 1986-1987 begonnen. Gelijke spelen tegen TEDO en De Postduiven werden gevolgd door een 5-2 nederlaag tegen VOC en een 6-0 overwinning op Schiedam. Na een 0-0 gelijkspel tegen BMT, winst op SWift Boys, 2-2 tegen Spoorwijk en 3-3 tegen BEC stond Laakkwartier na 8 wedstrijden op 9 punten, 4 punten achter koploper De Postduiven.
Laakkwartier ging dit seizoen goed door, TEDO werd thuis met 3-1 verslagen en de uitwedstrijd tegen koploper De Postduiven eindigde in 3-3 (na een 0-3 voorsprong).
De strenge winter sloeg echter toe waardoor er van 14-12-1986 t/m 15-03-1987 niet kon worden gevoetbald.
Na deze lange winterstop verloor Laakkwartier teveel punten om nog om het kampioenschap mee te kunnen draaien.

Seizoen 1987-1988 De terugkeer van Aad Mansveld

Seizoen 1987-1988 stond in het teken van de terugkeer van trainer Aadsjie Mansveld. Ondanks het vertrek van 2 spelers, die het een stapje hoger gingen proberen, werd dit een gedenkwaardig seizoen in de geschiedenis van H.v.v. Laakkwartier.
De één na laatste wedstrijd tegen VVP werd in winst omgezet en de koplopers verspeelden punten. Het resultaat hiervan was dat Laakkwartier op de laatste wedstrijddag samen met TEDO en BTC bovenaan stond.
Op de laatste wedstrijddag was de spanning te snijden. Laakkwartier won van BMT, BTC won van Oranjeplein maar TEDO viel af door een nederlaag tegen Quintus.
De beslissingswedstrijd Laakkwartier-BTC werd op het VUC-terrein gespeeld. Het werd een goede wedstrijd vol spanning en sensatie. Enkele minuten voor tijd werd het 1-0 voor Laakkwartier doch BTC kwam in blessuretijd langszij 1-1.
In de zenuwslopende verlenging werd er niet meer gescoord waardoor de wedstrijd op een donderdagavond, wederom op het veld van VUC, moest worden overgespeeld.
Wederom stond er na 90 minuten een gelijke stand (2-2) op het scorebord waardoor er weer een verlenging noodzakelijk was. In deze verlenging wist BTC eenmaal te scoren en promoveerde daardoor alsnog naar de 3e Klasse. Een flinke domper voor Laakkwartier maar de club had wel reclame gemaakt voor het amateurvoetbal.

Seizoen 1988-1989 Laakkwartier kampioen 4e Klasse C

Voordat de eerste wedstrijd van het seizoen 1988-1989 was gespeeld werd Laakkwartier al uitgeroepen tot de grote favoriet voor de titel.
De eerste wedstrijd werd met maar liefst 6-1 gewonnen van Oranjeplein, achteraf bleek dit een voorbode van nog veel meer moois.
Het gehele seizoen werd meegedaan met de top van de ranglijst. De grote concurrenten waren TEDO en VIOS. Met nog 3 wedstrijden tegaan stonden Laakkwartier, TEDO en VIOS gelijk aan kop. Laakkwartier won zelf met 1-0 van Spoorwijk en TEDO en VIOS speelden tegen elkaar gelijk (1-1). Zodoende stond Laakkwartier op de voorlaatste wedstrijd met 1 punt voorsprong aan kop.
De wedstrijd tegen VIOS, waarvan uit met 2-0 was verloren, werd op donderdagavond 27 april 1989 gespeeld.
Met een ouderwetse topdrukte langs het veld begon Laakkwartier goed aan de wedstrijd maar door de zenuwen werden veel kansen niet benut. Toch bracht E.Blijie Laakkwartier vlak voor rust op een 1-0 voorsprong. Na rust drukte VIOS Laakkwartier ver terug in de verdediging maar de achterhoede hield met veel kunst en vliegwerk stand. Ver in de 2e helft vond P.Kordijk na een prachtige solo Remco Innemee die toen gedecideerd 2-0 maakte en hiermee de wedstrijd besliste.
Zondag 30 april 1989 was niet alleen Koninginnedag maar ook “Laakkwartierdag”. Immers, ‘s-ochtends werd het 2e elftal van Laakkwartier kampioen door een 4-0 zege bij VIOS en ‘s-middags werd het heel erg druk in Kwintsheul bij de laatste wedstrijd van Laakkwartier tegen Quintus.
Laakkwartier wist deze wedstrijd vrij eenvoudig met 4-0 te winnen en het kampioensfeest barsste los, H.V.V. Laakkwartier was weer 3e Klasser.
John Krassenburg was dit seizoen overigens goed op schot en werd zelfs topscorder van Den Haag.

Seizoen 1989-1990

Laakkwartier startte sterk dit seizoen in de 3e Klasse en dit sterke begin zette zich voort zodat Laakkwartier vier wedstrijden voor het einde slechts 2 punten achterstond op koploper VCS.
Toen kwam de belangrijkste wedstrijd van het seizoen tegen dit VCS. Regelmatig wist Laakkwartier gevaarlijk voor het doel van VCS te verschijnen doch door een klein foutje in de achterhoede kwam VCS tegen alle verhoudingen in op een 1-0 voorsprong. Nog voor de rust wist John Krassenburg met een prachtig schot de 1-1 aan te tekenen.
Na rust een sterker Laakkwartier en invaller Remco Innemee zette Laakkwartier op een 2-1 voorsprong. De laatste minuten van de wedstrijd waren zeer spannend maar keeper D.v.d.Meer keepte de wedstrijd van zijn leven.
Laakwartier versloeg koploper VCS en was nu zelf ook koploper in de 3e Klasse. Helaas verloor Laakkwartier de laatste twee wedstrijden van BTC en Hoek van Holland zodat VCS alsnog kampioen werd.
Omdat Laakkwartier de 2e periodetitel had binnengehaald mocht de club nog meedoen aan de nacompetitie om zodoende alsnog promotie te bewerkstelligen.
De eerste wedstrijd in de nacompetitie verloor Laakkwartier met 3-1 van GDS. De uitwedstrijd tegen DWO werd echter weer met 2-1 gewonnen. GDS won echter ook van DWO zodat de kansen voor Laakkwartier waren verkeken.

Seizoen 1990-1991

Vlak voor het begin van de competitie begon zich het drama Aad Mansveld af te spelen. Aad werd ongenezelijk ziek en heel Laakkwartier voelde zich daarbij betrokken. Tot twee maal toe was er hoop op een gunstige ontwikkeling maar helaas werd dit valse hoop. Halverwege het seizoen werden de trainingen overgenomen door zijn grote vriend Lex Schoenmaker.
Laakkwartier eindigde dit seizoen op een 6e positie met 22 punten uit 22 wedstrijden.

Seizoen 1991-1992

Een gevoelig verlies voor het eerste elftal was het gedwongen afscheid van John Krassenburg i.v.m. zijn knieblessure. J. Burges was voor de tweede maal trainer van Laakkwartier geworden.
Op 8 december 1991 werden alle wedstrijden van Laakkwartier afgelast i.v.m. het overlijden van Aad Mansveld. Bij de begrafenis waren talloze Laakkwartierders aanwezig en waren er gevoelige toespraken van René Pas en namens H.V.V. Laakkwartier van P.Noordam.
Na deze zwarte periode uit de geschiedenis van Laakkwartier ging het voetballeven in mineur “gewoon” door. Laakkwartier kon het degradatiespook niet meer ontwijken en degradeerde aan het einde van dit seizoen weer naar de 4e Klasse.

Seizoen 1992-1993

Het seizoen 1992-1993 begon zeer veelbelovend. Na acht wedstrijden stond Laakkwartier bovenaan met GONA en RAVA op 1 punt achterstand.
Bij de uitwedstrijd tegen HVV had Laakkwartier aan 1 punt voldoende om de 1e periodetitel in de wacht te slepen. HVV won echter deze wedstrijd met 1-0 dus geen periodetitel. De moed was er ineens uit en Laakkwartier verloor de eerst volgende drie wedstrijden op rij.

Seizoen 1993-1994

Dit seizoen had z’n ups maar vooral z’n downs. Na 16 wedstrijden had men 18 punten en stond Laakkwartier op een 5e positie. De laatste 6 wedstrijden waren dermate goed dat men tot slot een 3e plaats in de wacht wist te slepen.
De strijd om het algeheel periodekampioenschap moest gestreden worden met RKDEO en DWO. Laakkwartier begon zeer goed door thuis met 2-1 te winnen van RKDEO en dat betekende dat Laakkwartier in de uitwedstrijd tegen DWO aan 1 punt genoeg had om als winnaar van deze groep te eindigen.
De wedstrijd tegen DWO begon dramatisch! Laakkwartier begon zelf met de aftrap en na 11 seconden stond men 1-0 achter. Vlak voor rust werd het zelfs 2-0 voor DWO.
Na rust maakte Laakwartier de 2-1 maar de scheidsrechter had vlak daarvoor al gefloten voor een handsbal van DWO en dus werd het doelpunt afgekeurd en mocht Laakkwartier een penalty nemen. Er gebeurde nu van alles, vlak voor het nemen van die penalty viel er een rookbommetje in het strafschopgebied waardoor de scheidsrechter de wedstrijd voor vijf minuten staakte. Nadat H. Kusters, die nog nooit een penalty had gemist, eindelijk zijn aanloop mocht nemen begon de speaker van DWO ineens heel hard door de luidsprekers te praten, resultaat bal tegen de lat. Het werd uiteindelijk 3-1 voor DWO zodat alles over was. Een tegenvaller voor trainer Hennie den Engelse, die halverwege het seizoen de trainingen had overgenomen van Wim Boere.

We zijn nog op zoek naar de historie van H.V.V. Laakkwartier vanaf seizoen 1994-1995

Nadat men al enkele keren dicht bij promotie heeft gezeten werd men alsnog in 1998 kampioen en volgde promotie naar de derde klasse. Tenslotte promoveerden we weer in 2000 naar de tweede klasse, waarin we zelfs in 2001 een periodetitel haalden, maar niet konden verzilveren.In 2006 werden we met vlag en wimpel kampioen, maar in 2007 konden we de behaalde 1e klasse niet houden. In 2008 degradeerde Laakkwartier opnieuw, nu naar de 3e klasse. 

Einstanden Laakkwartier 1

1995/1996 - 4e klasse B
Scheveningen             22   53
ODB                            22   41
WIK                             22   39
SOA                            22   38
Cromvliet                     22   37
OSC                            22   35
Wassenaar                  22   34
Laakkwartier               22   25
HS Texas/DHB            22   22
Paraat                         22   22
BTC                            22   19
VVP                            22    4

1996/1997 - 4e klasse C
Kranenburg                22   59
Laakkwartier               22   47
SOA                           22   43
Cromvliet                    22   43
GONA                        22   38
GDA                           22   32
WIK                            22   32
De Postduiven           22   29
HS Texas/DHB           22   19
DZS                           22   12
SVH                           22    9
BTC                           22    5

1997/1998 - 4e klasse B
Laakkwartier              22   52
Concordia                  22   49
Delft                           22   35
RKDEO                     22   34
Delfia                         22   29
GONA                       22   26
RKSVM                    22   26
Vredenburch             22   25
Quintus                     22   24
LYRA                        22   23
Cromvliet                  22   23
Wippolder                 22   19

1998/1999 - 3e klasse B
VVM                         22   54
Laakkwartier             22   49
Sparta (AV)              22   38
Concordia                 22   38
TOGB                       22   29
Den Hoorn                22   29
Schipluiden               22   28
Oliveo                       22   27
WIK                          22   24
DHL                          22   20
REMO                      22   18
sv Erasmus              22   15

Accomodatie

Het Laakkwartier-complex anno 2008.

De accommodatie is ook aan veranderingen onderhevig geweest. De ingang is begin jaren tachtig verplaatst naar de Jan van Beersstraat na herhaalde klachten van omwonenden. Ook de kleedkamers, kantine en tribune zijn regelmatig gerenoveerd. In 1969 werden de huidige kleedkamers en kantine gebouwd. De kleedkamers werden in 1987 gerenoveerd en de kantine werd zowel in 1978 als in 1996 geheel gerenoveerd, uitgebreid en verbouwd. De zittribune tenslotte werd nog gerenoveerd in 1987.

Door het groeiend aantal voetballeden en het steeds grotere gebrek aan kwalitatief goede kleedruimten is vanaf 2001 hard gewerkt aan nieuwe kleedkamers (achter de zittribune) en een renovatie van de oude kleedkamers en de verwarmingsinstallaties.

Dankzij een subsidie van de gemeente konden we dit realiseren. Vanaf het seizoen 2002-2003 zijn we van deze nieuwe faciliteiten gebruik gaan maken. Inmiddels hebben we ook de oude kleedkamers weten te renoveren en in te richten voor hun nieuwe bestemming. De verwaarloosde speeltuin is inmiddels verwijderd.De bedoeling is dat daar een “playground” gaat komen. Maar daarover gaan we nog in onderhandeling met de gemeente. Eind november (2005) is de vernieuwde accommodatie officieel geopend. Het B-veld werd geheel naar links verplaatst als kunstgrasveld met verlichting die op het C-veld stond. Het C-veld werd geheel naar rechts verplaatst met twee dwarsgeplaatste velden(ook eventueel als 1 geheel veld te gebruiken). Dit C-veld is met dank aan de firma Ballemaker opnieuw van verlichting voorzien. Tussen het B- en de C-velden is een omheinde playground gekomen  (toegankelijk voor de hele buurt) en een extra veldje geschikt voor o.a. jeu de boules.De gehele omheining van het veld is vernieuwd, ook de hoge bomen zijn gekapt en zijn inmiddels vervangen door wat kleiner spul en de staantribune is geheel gerenoveerd. De vereniging en de wijk kunnen nu optimaal genieten van het vernieuwde complex.

Informatie en toestemming: http://www.laakkwartier.nl/

De meeste informatie uit het boek H.v.v.Laakkwartier 75 jaar, geschreven door H.Innemee, W.v.d.Sar, W.v.d.Stok en R.Schouten.
Verder gaat onze dank uit naar de fantastische medewerking van Bram Poons en de voetbalvereniging H.v.v.Laakkwartier.

Seizoen 2003-2004

Bij aanvang van seizoen 2003-2004 kende de Hvv Laakkwartier 725 leden. De club mocht wat dat betreft niet klagen met 10 seniorenelftallen en maar liefst 27 jeugdteams. Toch leverde dit grote aantal leden (en elftallen) een probleem op. De twee velden en het trainingsveld, waarop ook wedstrijden op moesten worden gespeeld, werden hiermee overspeeld zodat er in november al bijna geen grassprietje meer op stond. Om die reden ging het bestuur van Laakkwartier, o.l.v. voorzitter Kees van der Hoorn, met de Gemeente in de slag voor een kunstgrasveld.
Het 1e elftal van Laakkwartier, wederom o.l.v. trainer Hans van Laar, werd dit seizoen ingedeeld in de 2e Klasse C met als tegenstanders Concordia, Dellft, Den Hoorn, DHC, GDA, HMSH, ODB, SJC, VCS, VELO en VUC.

Seizoen 2008-2009

Op woensdagavond 15 oktober 2008 was het een drukte van jewelste aan de Jan van Beersstraat op het complex van Laakkwartier. Op het derde veld van Laakkwartier werd n.l. een nieuwe lichtinstallatie officieel in gebruik genomen. De openingshandeling werd verricht door Harry Ballemaker van Sir Winston Leisure Center. Deze lichtinstallatie is namelijk volledig gesponsord door Harry Ballemaker en zijn bedrijf. Voorzitter Scholten van Laakkwartier liet trots weten, dat het vanaf nu mogelijk is te trainen met meerdere teams tegelijk of wedstrijden te spelen. Bij daglicht ging het nog wel, maar in de wintermaanden kwam Laakkwartier speelruimte te kort.

Op Woensdagavond 19 november 2008 besloot het gehele bestuur van de club aan de Jan van Beersstraat, bestaande uit voorzitter Frank Scholten, secretaris Nancy Andeweg, Penningmeester René Scholtes, lid jeugdzaken Dirk Peeters en lid accommodatiezaken Lo Metz, al haar functies neer te leggen. De reden voor dit besluit, was gelegen in het feit dat een aantal leden zich niet konden vinden in de door het bestuur gekozen weg met de sponsor van de D1-jeugd. De sponsor van de D1 was n.l.op persoonlijke titel financiële verplichtingen aangegaan, maar was deze nog niet volledig nagekomen.
Tijdens de Algemene Ledenvergadering van 11 december 2008 stemde de leden unaniem in met het benoemen van een interim bestuur. Dit interim bestuur bestond uit Frans de Canne, Kees van der Hoorn, Ron Jansen. Dit driemanschap nam de interne en externe zaken, alsmede financiën voor haar rekening. Verder bestond het bestuur uit Bram Poons (secretaris) en Theo Linnenbank (jeugdzaken). Zoals gezegd was het vorige bestuur, met uitzondering van het bestuurslid accommodatiezaken, die eerder was gestopt, op 18 november 2008 haar taken neergelegd. Dit naar aanleiding van verregaande onvrede bij een deel van de leden, dat zich niet kon vinden in het handelen van het bestuur rondom de sponsor van de D1. Deze sponsor was n.l. op persoonlijke titel en op naam van zijn bedrijf diverse financiële verplichtingen aangegaan, die hij vervolgens niet was nagekomen. De financiële schade voor de betreffende debiteuren gezamenlijk bedroeg circa 25.000 euro. Dit had onder andere betrekking op onbetaalde rekeningen voor een trainingskamp, diverse wedstrijd- en trainingskleding, busvervoer en een restaurant. Alle schuldeisers waren inmiddels door het nieuwe bestuur over de wanprestaties van deze sponsor op hoogte gebracht.
Daarnaast waren er al diverse ploegen uitgenodigd voor een internationaal jeugdtoernooi met Pasen. Hiervoor waren 80 kamers in een hotel gereserveerd, waarvoor de sponsor garant zou staan, alsmede voor de vliegtickets en alle overige kosten betrekking hebbende op het toernooi. Het toernooi werd onmiddelijk afgelast en de verenigingen en het hotel werden hierover geïnformeerd.

Als eerste besluit stelde het nieuwe bestuur de Algemene Ledenvergadering voor om de betreffende sponsor, die niet-spelend lid was, per direct te royeren. Dit voorstel werd unaniem aangenomen. Het nieuwe bestuur moest de komende periode in overleg treden met de diverse commissies binnen de vereniging om zodoende de focus weer naar het voetballen te verleggen en om aan het einde van dit seizoen een nieuw bestuur te formeren.

Seizoen 2009-2010

Een mooi succes kende gastheer Laakkwartier in haar jaarlijks gehouden Harry de Hartog Beker wedstrijden aan het begin van het seizoen. Het team van trainer Toon Brakus stond sinds 2002 weer eens in de finale, nadat het in de serie DUNO had uitgeschakeld en in de halve finale hoofdklasser Haaglandia/Winston had geëlimineerd. Na op dinsdag 4 augustus al zaterdageersteklasser DUNO, via de elfmetertrappen na een 2-2 stand, uit het toernooi kegelde moest Laakkwartier een week later aantreden tegen de zondag-Hoofdklasser Haaglandia. Na wederom een 2-2 eindstand, hadden Laakkwartier en  Haaglandia/Winston 24 ‘pingels’ nodig om uit te maken wie op zaterdag 15 augustus in de finale zou spelen. Laakkwartier doelman Cakmak stopte de 23e strafschop, waarna Roozani Gillkes het koelbloedig afmaakte en doelman De Jong van Haaglandia het nakijken gaf.
Op een snikheet complex van Laakkwartier aan de Jan van Beersstraat wist echter VUC in de finale beslag te leggen (0-2) op de eerste plaats van het bekendste voetbaltoernooi uit de regio, de Harry de Hartogserie. In een finale, die nooit een finale werd, was VUC de meerdere over gastheer Laakkwartier.

Laakkwartier had dit seizoen al snel uitzicht op promotie naar de tweede klasse. Na de winterstop ging het echter mis. Het kostte zelfs trainer Toon Brakus zijn baan. Een ruime zege op 9 mei 2010, in de laatste wedstrijd, leverde toch nog de promotie op. Laakkwartier stelde de promotie in de laatste competitieronde eindelijk veilig. Tegenstander Vredenburch kwam er totaal niet aan te pas en werd na een 0-3 ruststand met 0-8 aan de kant geschoven. Doelpunten voor Laakkwartier kwamen onder andere van de voet van Kevin van der Valk (2x), Yassin el Boubsi en Don Urgert. De vreugde was, logisch, heel groot na afloop bij Laakkwartier, dat het door de nederlaag van een week eerder tegen VCS nog even benauwd kreeg. Laakkwartier kon dus volgend seizoen onder leiding van de nieuwe trainer Hans van Laar starten in de tweede klasse, waar het kampioen GONA ook weer zou tegenkomen.

Seizoen 2010-2011

Het eerste elftal van Laakkwartier werd in seizoen 2010-2011 ingedeeld in de 2e Klasse C, met als tegenstanders ADO Den Haag, UVS, Full Speed, Delft, sv Wateringse Veld, UDO, RKDEO, HMSH, VELO, GONA, DHL, Woerden en Teijlingen.

Seizoen 2011-2012

Van  3 tot 7 januari 2012, verbleef de voltallige selectie van 1 en 2 van Laakkwartier op trainingskamp in de Turkse zon. De ploeg streek neer in het Miracle Resort in Antalya.

Eind april 2012 bracht de Haagse sportwethouder Karsten Klein een bezoek aan de Jan van Beersstraat, waar Laakkwartier de ingang van haar complex heeft. De wethouder nam een kijkje hoe zijn plannen voor het creëren van het buurthuis van de toekomst in de praktijk bij Laakkwartier vorm kon krijgen. De wethouder kwam overigens niet met lege handen. Hij had een cheque bij zich van bijna 30.000 euro om ingrepen te kunnen doen in het complex om bepaalde activiteiten mogelijk te maken en het gebouw wat “op te frissen”. Activiteiten waaraan men moest gaan denken bij Laakkwartier waren bijvoorbeeld bijeenkomsten van verenigingen van eigenaren, een jeu de boulesclub, de wekelijkse bingo en buitenschoolse opvang. De club had bovendien officieel toestemming gekregen voor het houden van een plechtigheid bij een uitvaart.

Seizoen 2012-2013

Op de Algemene ledenvergadering van Laakkwartier van 17 oktober 2012 moest Kees van der Hoorn wegens drukke werkzaamheden zijn functie als bestuurslid neergeleggen.  Naast het terugtreden van Kees van der Hoorn als bestuurslid, was er ook het toetreden tot het Laakkwartier-bestuur van Teun Tolenaars als 2e secretaris. Tolenaars bekleedde eerder bestuursfuncties bij sv Voorburg en FC Kranenburg.

Tijdens deze vergadering werden er ook mensen in het zonnetje gezet. Dat waren leden die gehuldigd werden vanwege een langdurig lidmaatschap van de Hvv Laakkwartier. Cees Steinmetz (25 jaar), Remco Innemee (40), Jaap de Haan sr. en Koos Saman (beiden 50 jaar lid). Daarnaast ontving Rob van Keulen de waarderingsspeld als Lid van Verdienste voor de vele werkzaamheden, die hij voor de vereniging allemaal had verricht.

Op de nieuwjaarsreceptie van de Hvv Laakkwartier werden twee leden gehuldigd die al maar liefst 75 jaar lid waren van de Haagse club. Het ging om Koos Spaargaren en Jan Berkhout, zij ontvingen een mooie oorkonde en een herdenkingsmedaille.

Jarenlang was de Harry de Hartogbeker het traditionele toernooi van de voorbereiding van Laakkwartier op het nieuwe seizoen. In 2011 werd er een punt achter de Harry de Hartog Serie gezet. Om de ontstane leegte op te vullen organiseerde de Hvv Laakkwartier vanaf dit seizoen een eigen toernooi.

De zondag 3e Klasse AC van de KNVB was in het seizoen 2012-2013 uit de volgende clubs samengesteld: CKC, Excelsior Rotterdam, Graaf Willem II VAC, GSC ESDO, Laakkwartier, Mozaiek, ODB, Ommoord, Steeds Hooger, De Ster, SVV, TAC ’90 en sv Wateringse Veld.

De mannen van trainer Hans van Laar kende een goede eerste seizoenshelft. Van de 12 competitiewedstrijden werden er 7 gewonnen, 2 gelijk gespeeld en 3 verloren. Met 23 punten, en de doelcijfers 23-17, ging de Hvv Laakkwartier op een derde plaats van de ranglijst de winterstop in. SVV (28 punten) was koploper, gevolgd door sv Ommoord (24).

Ter voorbereiding op de tweede seizoenshelft was er voor de A-selectie van Laakkwartier, van 5 t/m 12 januari 2013, een trainingskamp belegd in Side (Turkije). Laakkwartier verbleef in het 5 sterren Resort Voyage Sorgun.

In de tweede seizoenshelft waren de resultaten minder van Laakkwartier. De eerste competitiewedstrijd (1 dag na terugkomst uit Turkije) speelde Laakkwartier 1-1 bij CKC. Alan Engelhard was de doelpuntenmaker voor het team van trainer Van Laar. Nadat Laakkwartier op 3 februari in Schiedam met 3-0 van SVV verloor was het al zo goed als zeker dat de rood-zwarte formatie geen prijzen meer in de competitie konden pakken en ging het seizoen als een nachtkaars uit.
Van de 26 competitiewedstrijden werden er 9 gewonnen, 8 gelijk gespeeld en 9 verloren. Met 35 punten, en de doelcijfers 40-48, eindigde Laakkwartier 1 op de achtste positie van de ranglijst van de 3e Klasse C.

Seizoen 2013-2014

De Hvv Laakkwartier schreef  dit seizoen voor de zondagcompetitie 6 seniorenelftallen in bij de KNVB. Later in het seizoen moest echter het 4e elftal zich terugtrekken. Op zaterdag voetbalde 1 team (45+) van Laakkwartier. De jeugdafdeling was ditmaal samengesteld uit 2 A-elftallen, 2 B, 4 C, 5 D, 8 E en 6 F-teams.

De Haagse voetbalclub Laakkwartier was voor aanvang van seizoen 2013-2014 traditiegetrouw weer gastheer voor ADO Den Haag. De eredivisieclub speelde maar liefst vijf oefenduels aan de Jan van Beersstraat. Op zaterdag 29 juni 2013 was het eerste oefenduel; Hvv Laakkwartier-ADO Den Haag (0-10).
De andere oefenwedstrijden op het Laakkwartier-terrein waren voor ADO Den Haag tegen Cercle Brugge, FC Oss, FC Dordrecht en Excelsior.

In september 2013 werd Laakkwartier, in de categorie amateurclub van het jaar, genomineerd voor de Meer dan Voetbal Award. In het juryrapport stond te lezen: Voetbalvereniging Laakkwartier heeft sinds de ingebruikname van het huidige complex (1937) een centrale sportieve en sociale rol vervuld in de gelijknamige wijk. Om dit nog meer te versterken, zijn er samenwerkingsverbanden aangegaan met diverse organisaties om de sociale wijkfunctie te benadrukken. Laakkwartier is ‘het buurthuis van de toekomst’. Met dit concept voor ogen zetten wijkberaad en voetbalvereniging zich in om met veel organisaties in de wijk contacten te leggen en te verdiepen om zo elkaar te kunnen versterken onder het motto: ‘Zonder voetbal geen maatschappij. En zonder maatschappij geen voetbal.’ Op 18 september 2013 werden de winnaars van de Meer dan Voetbal Awards 2012-2013 bekend gemaakt. Feyenoord en Laakkwartier waren uit het district West 2 in de prijzen gevallen.

Op vrijdag 8 november 2013 kreeg de H.v.v. Laakkwartier, uit handen van bondscoach Louis van Gaal, deze “Meer dan Voetbal Award” voor amateurclub van het jaar uitgereikt. De H.v.v. Laakkwartier ontving deze prijs om haar sociale wijkfunctie met het concept “Buurthuis van de Toekomst”.

De award, die aan de prijs was verbonden, werd door Louis van Gaal en clubcoryfee Bram Poons uitgereikt aan de bestuursleden van Laakkwartier Ron Jansen en Frans de Canne.

Allemaal hosanna dus bij de H.v.v. Laakkwartier maar begin 2014 besloot de Gemeente Den Haag ineens betaald parkeren in te voeren in de wijk Laakkwartier. Na een maand betaald parkeren maakte het bestuur van H.v.v. Laakkwartier de balans van de kantine-inkomsten op, gevolg: een daling tot maar liefst 30%! Volgens voorzitter Jansen werd hiermee ook het Buurthuis van de Toekomst tegengewerkt op deze manier. Veel vrijwilligers en ook ouderen kwamen met de auto, omdat zij zich onveilig voelen maar dit was nu niet meer te betalen. Het openbaar vervoer was voor veel vrijwilligers geen optie. Bezoekende clubs meldde bij de KNVB dat ze bij Laakkwartier niet meer willen spelen omdat de bereikbaarheid zo slecht en duur was. Kortom, een onbegrijpelijke en desastreuze keuze van de Haagse gemeenteraad waar de H.v.v. Laakkwartier met haar Buurthuis van de Toekomst de dupe van werd.

Het bestuur van Laakkwartier had de organisatie van de technische staf aangepast. Hans van Laar was met ingang van dit nieuwe seizoen benoemd tot hoofdtrainer/Technisch Manager bij de club aan de Jan van Beersstraat. Als Technisch Manager werd het de taak van Hans van Laar  het bewaken van de kwaliteit van het voetbalgebeuren bij Laakkwartier. Zo bleef  hij wel verantwoordelijk voor alles rond de selectie en ging Hans de seniorentrainers aansturen. Ook ging hij samen met de jeugdtrainersstaf het opleiden van (eigen) jeugdtrainers en het opleiden van potentiële eerste elftalspelers verder  optimaliseren. Door deze aanpassing zou John Krassenburg nog meer betrokken gaan worden bij de training en begeleiding van het eerste elftal.

Het “vlaggenschip” van Hvv Laakkwartier werd in het seizoen 2013-2015 ingedeeld in de zogenaamde “Haagsche” poule van de 3e klasse C van de KNVB. De tegenstanders waren voor dit seizoen: BMT, Celeritas, Erasmus, Graaf Willem II VAC, GSC ESDO, Hoekpolder, HVV, ODB, Oranjeplein/Postduiven, De Ster, TAC ’90, Vredenburch en tenslotte Wateringse Veld. Een geweldige poule natuurlijk met veel oude bekende tegenstanders en derby’s.

Op zondag 8 september 2013 begon Laakkwartier uitstekend aan de competitie met een 3-2 thuisoverwinning op HVV. Een week later wonnen de mannen van trainer John Krassenburg met 1-5 bij Celeritas. Na eerst nog 2-2 gelijk gespeeld te hebben tegen sv Wateringse Veld leed “Laakwa” op zondag 29 september zijn eerste nederlaag. Bij Graaf Willem II VAV werd het 3-1.
In oktober was iedereen bij Laakkwartier met stomheid geslagen toen trainer John Krassenburg zijn functie als trainer neerlag. Krassenburg kon zich niet goed meer motiveren, mede door gezondheidsklachten. Jeffrey Frijters, de trainer van het tweede elftal, nam de functie van John Krassenburg over en Leo Schellevis werd trainer van het 2e elftal.
Al met al wist Laakkwartier tot het einde van het jaar 2013 van de 13 competitiewedstrijden er 6 te winnen, 2 gelijk te spelen en 5 te verliezen. Met 20 punten, en de doelcijfers 29-25, ging het team van trainer Frijters op een zesde positie van de ranglijst de winterstop in.

Evenals vorig seizoen belegde Laakkwartier met haar gehele selectie een achtdaags buitenlands trainingskamp. De zondagderdeklasser ging met 38 man (1e en 2e elftal inclusief begeleiders) van 7 tot en met 14 januari op trainingskamp naar het Turkse Side. Op het programma stond naast zes trainingen, een tennistoernooi, de Laakkwartier voetbal Quiz 2014, een bezoek aan de haman en aan de markt in Manavgat en diverse activiteiten in het kader van de teambuilding.

De Hvv Laakkwartier hoopte dat de selectie, na het geweldige trainingskamp in Turkije, in de tweede seizoenshelft volop mee kon gaan doen voor de hoogste plaatsen in de competities. Laakkwartier speelde dan ook een betere tweede seizoenshelft dan de eerste maar het was helaas net niet goed genoeg voor een (vervangende) Periodetitel. Van de uiteindelijke 26 competitiewedstrijden werden er 13 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 8 verloren. Met 44 punten, en de doelcijfers 62-44, eindigde men hiermee op de zesde positie van de ranglijst van de 3e Klasse C.
Michael Verschoor en Chadion Melfort werden beide, met 13 doelpunten, topscorer dit seizoen bij Laakkwartier 1, gevolgd door Romario Rafael met 11 goals.

Bij de jeugdafdeling van Laakkwartier kon er dit seizoen driemaal de kampioensvlag in top. De A1 werd met 45 punten uit 18 duels kampioen in de 2e Klasse 4. De C1 werd met 49 punten uit 22 wedstrijden kampioen in de 3e Divisie C en de E5 met 45 uit 16 in de 8e Klasse 05.

Seizoen 2014-2015

Na zeven maanden plannen maken en een ingrijpende verbouwing werd het complex van de H.v.v. Laakkwartier op vrijdag 5 september 2014 door Wethouder Karsten Klein geopend als Buurthuis van de Toekomst.
Er was veel gebeurd met het clubhuis en kleedkamers van Laakkwartier. Zo was er een hele etage op de kleedkamers bijgebouwd om ruimtes te creëren voor activiteiten in het Buurthuis van de Toekomst. Het wijkberaad kreeg er een prima kantoor- en vergaderruimte bij, Florence kreeg er een uitvalbasis voor de wijkverpleegkundige, er was een fysio gedeelte bijgekomen en een sportzaal waarin judoclub Shin Hajimeru zijn trainingen kon geven. De kantine was opgeknapt, zodat deze ook voor wijkactiviteiten gebruikt konden worden. De keuken was gerenoveerd en beschikte nu over moderne apparatuur in een efficiënt ingerichte ruimte. Alle technische installaties waren ook vernieuwd en er was een lift aangebracht, zodat ook de eerste etage voor iedereen bereikbaar is geworden. Het dak van de nieuw verdieping was gemaakt van Triple Solar sandwichpanelen. Deze leverden warmte voor de douches en via een warmtepomp de hele winter de verwarming van de kantine en de overige accommodaties. Laakkwartier was hiermee de eerste vereniging in Nederland die deze innoverende wijze van energiebesparing gebruik van maakte. Ook de kleedkamers zijn volledig gerenoveerd.

Na een aantal toespraken door voorzitter Ron Jansen, een vertegenwoordiger van de KNVB en wethouder Karsten Klein verrichte de wethouder, bijgestaan door mevrouw Riet Ruitenburg (94 jaar) en Abdulah Gunbeyi (4 jaar), de openingshandeling door een plaquette te onthullen in de ontvangsthal. Alle sprekers spraken hun grote waardering uit voor het prachtige resultaat en de korte periode van zeven maanden waarin het nieuwe complex was gerealiseerd. Daarna volgden er voor de genodigden nog een aantal gezellige uurtjes, waarin de vrijwilligers van Lakwa ervoor zorgden dat het niemand aan iets ontbrak.

Nog meer verheugend nieuws dit seizoen voor Laakkwartier want op maandag 24 november 2014 werd de club uitgeroepen tot De Haagse Sportvereniging van het Jaar 2014. Bij deze prijs behoorde een geldbedrag van 2500 euro. Er waren 3 verenigingen genomineerd voor deze sportprijs, echter de Hvv Laakkwartier sprong eruit door de brede maatschappelijke functie die de club vervulde in de Haagse wijk Laakkwartier. Ron Jansen, bestuurslid van de Hvv Laakkwartier, was trots op de club want deze prijs was een kroon op het werk van de vele vrijwilligers die de club bezat.

De afgelopen negen seizoenen was ADO Den Haag vaste gast bij Laakkwartier met de oefenduels in de aanloop naar de nieuwe voetbaljaargang maar helaas had het ADO Den Haag bestuur besloten dit seizoen alle oefenduels op een andere locatie te gaan spelen.

Het bestuur van de H.v.v. Laakkwartier schreef voor dit seizoen 5 seniorenelftallen, 1 veteranenteam en 1 dameselftal in voor de zondagcompetitie. De jeugdafdeling bestond ditmaal uit 2 A-elftallen, 2 B, 3 C, 5 D, 8 E en 6 F-teams.

De zondag 3e Klasse C van de KNVB West II was in het seizoen 2014-2015 uit de volgende clubs samengesteld; sv Erasmus, Full Speed, Graaf Willem II VAC, Hoekpolder, Laakkwartier, ODB, OLIVEO, Oranjeplein/Postduiven, REMO, SEP, de Ster, VCS, WIK en Wippolder.

Technisch manager Hans van Laar en trainer Jeffrey Frijters zouden met Laakkwartier een mooi seizoen tegemoet gaan. In de eerste competitiehelft wist Laakkwartier maar liefst 11 keer te winnen, 1 maal gelijk te spelen en werd er 1 keer verloren. Met 34 punten, en de doelcijfers 38-13, ging Laakkwartier met een straatlengte voorsprong op Graaf Willem II VAC (25 punten) en Oliveo (24 punten) op de eerste plaats van de ranglijst de winterstop in.

Inmiddels traditiegetrouw ging de selectie van Laakkwartier zich weer op de tweede seizoenshelft voorbereiden in Turkije. Wederom was als locatie gekozen voor Belek.

De mannen van het duo Van Laar en Frijters begonnen in het jaar 2015 ook goed aan de competitie door op 25 januari thuis De Ster met 3-0 (3x Michael Verschoor) te verslaan. In deze eerste speelronde van de tweede seizoenshelft verloren de concurrenten Graaf Willem II VAC (2-1 bij REMO) en Oliveo (0-1 tegen Full Speed), zodat koploper Laakkwartier nu al 10 punten voorsprong had op de nieuwe nummer twee Full Speed. De vraag binnen de Hvv Laakkwartier was nu niet meer of ze kampioen zouden worden maar wanneer!
Een week later echter werd er aan de Jan van Beersstraat met 1-3 verloren van Oliveo. Kon gebeuren natuurlijk en niemand lag hier in eerste instantie wakker van. Toch kregen de mannen van trainer Frijters onbewust last van kampioenstress en werden er diversen punten verspeeld. Tegen REMO (1-1), Wippolder (0-0) en VCS (0-0) werd er gelijk gespeeld en toen er op 12 april bij Graaf Willem II VAC ook nog eens met 2-0 werd verloren was de voorsprong van de rood zwarte formatie op de concurrentie geslonken tot nog maar 3 punten.
Na een aantal lastige weken versloeg Laakkwartier op 19 april Oranjeplein-Postduiven met 3-1, maar vervolgens werd er weer bij ODB met 1-0 verloren. Met nog twee competitieronden voor de boeg was de stand bovenaan de 3e Klasse C nu als volgt: 1. Laakkwartier 24-52, 2. Full Speed 24-49 en 3. Oliveo 24-49.
Op zondag 3 mei stond de kraker Full Speed-Laakkwartier op het programma. Vroeg in de tweede helft nam Full Speed een 1-0 voorsprong maar in de 75e minuut schoot Jerry van Laar uit een vrije trap Laakkwartier naast Full Speed (1-1). In de 83e minuut kreeg Laakkwartier vanaf links weer een vrije trap. Jerry van Laar leek die vrije trap te gaan nemen, maar als een ‘duveltje uit een doosje’ was daar ineens Martijn de Haas, die in de korte hoek schot, links van de muur: 1-2 en tevens de eindstand.
Op zondag 10 mei 2015 had Laakkwartier, in het thuisduel tegen sv Erasmus, aan een gelijkspel genoeg om kampioen te worden. In een zenuwslopende wedstrijd zette Raghib Achnak in de 74e minuut Laakkwartier op een 1-0 voorsprong. Na het laatste fluitsignaal barstte het kampioensfeest aan de Jan van Beersstraat los en werd de bijbehorende promotie naar de tweede klasse uitbundig gevierd.

Van de 26 competitiewedstrijden wist Laakkwartier er dit seizoen 18 te winnen, 4 gelijk te spelen en werd er 4 maal verloren. Met 58 punten, en de doelcijfers 63-25, werd men dus kampioen van de zondag 3e Klasse C. Michael Verschoor werd dit seizoen, met 16 doelpunten, topscorer bij Laakkwartier 1.

Wat een seizoen voor de H.v.v. Laakkwartier want het ene hoogtepunt volgde het andere op en er was nog meer feestvreugde aan de Jan van Beersstraat. Bij de jeugdafdeling kon bij de E6 (8e Klasse 12) en E7 (8e Klasse 22) de kampioensvlag in top!

Seizoen 2015-2016

Op vrijdag 4 september 2015 vond er de Hvv Laakkwartier een Algemene Ledenvergadering plaats waarin het volgende bestuur werd ge-(her)kozen: Ron Jansen (voorzitter), Henk Kusters (secretaris), Theo Linnenbank (penningmeester), Teun Tolenaars (2e secretaris), Kees v.d.Hoorn (jeugdzaken) en Hans van Laar (technische zaken). Vervolgens werd Frans de Canne Sr. benoemd tot Ere-voorzitter van Hvv Laakkwartier en Wim Schouten tot Ere-lid.

Ook werden de namen genoemd van leden die al vele jaren lid waren van de Hvv Laakkwartier. Dit waren: 25 jaar: P.v.d.Ende en M.v.d.Klugt, 40 jaar: H.Kusters, M.Noest, A.Poons en J.Spitsbaard, 60 jaar: C.Kramer en A. Donkers, 70 jaar: P.Hollander en 75 jaar: W. v.d. Sar. Traditie getrouw werden deze Laakkwartier-iconen op de nieuwjaarsreceptie geëerd met een speld en bloemen.

De zondag 2e Klasse C van de KNVB West II was in het seizoen 2015-2016 uit de volgende clubs samengesteld; BMT, Delft, DOSR, FC Lisse, Foreholte, GSC ESDO, Hillegom sv, HVV, Laakkwartier, RKDEO, ROAC, Voorschoten ’97, VUC en Wilhelmus.

Technisch manager Hans van Laar en trainer Jeffrey Frijters hadden hun contract verlengd. Ook de voltallige medische staf, Jimmy Piekhaar (verzorger eerste elftal) en Edwin Collee (verzorger tweede team) waren Laakkwartier trouw gebleven. De trainer van het tweede elftal, John Krassenburg, was gestopt en werd opgevolgd door Piet Gelauf jr vastgelegd.


De zondag 1 van Laakkwartier, op zondag 8 mei 2016 kampioen van de 2e Klasse C

Omdat er veel expats, die al eerder (niet in competitieverband) op de velden van Laakkwartier speelden, dit seizoen lid waren geworden besloot het bestuur van de Hvv Laakkwartier voor het seizoen 2015-2016 ook 3 seniorenelftallen voor de zaterdagcompetitie in te schrijven. Hieronder viel ook een standaardelftal dat in de zaterdag 4e Klasse werd ingedeeld. De bedoeling was dat het eerste zaterdagteam gevormd zou gaan worden door talentvolle jeugdspelers (omdat Laakkwartier dit seizoen geen A1 meer had), aangevuld met enkele expats en spelers die van de zondag-afdeling waren gekomen.

De zaterdag 4e Klasse B van de KNVB was in het seizoen 2015-2016 uit de volgende clubs samengesteld: BMT, Duindorp SV, Erasmus, GSC ESDO, HPSV, HVV Hercules, KSD-Marine, Laakkwartier, Loosduinen, PGS Vogel, Quick Steps, RAS, VELO en Vredenburch. Een bijna pure “Haagse” competitie dus met leuke derby’s.

Seizoen 2016-2017

Op zaterdag 25 juni 2016 stond de traditionele openingswedstrijd van het seizoen van ADO Den Haag op het programma en die werd uiteraard aan de Jan van Beersstraat tegen gastheer Laakkwartier gespeeld. Deze wedstrijd werd door ADO Den Haag met de nodige moeite gewonnen want pas na rust wisten de profs afstand te nemen van de Haagse eersteklasser. De teller stopte uiteindelijk bij 0-4.  Zoals gewend bij Laakkwartier stonden ook dit jaar weer veel vrijwilligers klaar om de vele bezoekers het naar hun zin te maken. Bezoekers konden zodoende bij diverse horecapunten terecht voor een drankje en hapje.

In december kon het bestuur van Hvv Laakkwartier verheugd melden dat de Gemeente had besloten om het hoofdveld van Laakkwartier in 2017 van kunstgras te voorzien. Om optimaal gebruik te kunnen maken van dit veld zal de vereniging zelf veldverlichting laten aanbrengen. De werkzaamheden zouden half mei 2017 aanvangen zodat het nieuwe veld voor aanvang van het seizoen 2017-2018 opgeleverd kon worden. Door deze maatregelen werd de beschikbaarheid van het hoofdveld voor de vereniging, de steekhouders van het Buurthuis van de Toekomst en de wijk enorm vergroot.

Voor het seizoen 2016-2017 had de KNVB voor een nieuw competitiemodel gekozen. Dit nieuwe competitiemodel ging in de top bestaan uit een Eredivisie, een Eerste divisie, de Tweede divisie, twee Derde divisies en vier Hoofdklassen. In de competities kwam er ruimte voor de beloftenteams van betaald voetbalclubs, die voorheen nog uitkwamen in een gesloten competitie. Sportief gezien was dit een optimale voetbalpiramide. Zoveel mogelijk goede voetballers treffen elkaar in dezelfde competitiestructuur, en clubs kunnen nu bij wijze van spreken doorstoten van de vijfde klasse naar de Eredivisie. De top werd dus in theorie haalbaar voor iedereen en voor elke club. Met andere woorden, voor het eerst sinds de intrede van het betaald voetbal in 1954 werd promotie en degradatie tussen het betaald voetbal en amateurvoetbal mogelijk.

Er was echter nog een verandering vergeleken met het vorige seizoen. Vanaf het seizoen 2017-2018 ging de KNVB bij het jeugdvoetbal een aantal grote veranderingen doorvoeren. Deze pasten in het streven van de KNVB naar verbetering van kwaliteit en aantrekkelijkheid van het voetbal en spannende competities. Om de overgang geleidelijk te laten verlopen startte men in het seizoen 2016-2017 met de nieuwe aanduiding voor alle jeugdcompetities. De benaming voor de leeftijdscategorieën F tot en met A verdwenen. Daarvoor in de plaats kwamen de gebruikelijke aanduidingen die internationaal al geldde, Onder 19 tot en met onder 9.
De nieuwe benaming werd nu als volgt; Onder 19 (JO19), was voorheen A-junioren, Onder 17 (JO17), voorheen B-junioren, Onder 15 (JO15), voorheen C-junioren, Onder 13 (JO13), voorheen D-pupillen, Onder 11 (JO11), voorheen E-pupillen en Onder 9 (JO9) voorheen F-pupillen. De afkorting ‘JO’ betekent ‘Jeugd onder’. De opgave van teams ging op dezelfde manier als de jaren hiervoor. Alleen heette bijvoorbeeld het B1-elftal voortaan het O17-1 elftal en het D4 team het O13-4 team.

Het bestuur van Laakkwartier schreef dit seizoen voor de zaterdagcompetitie 1 seniorenelftal in en voor de zondag 4 seniorenelftallen, 2 veteranenteams en 1 dameselftal in bij de KNVB. De jeugdafdeling van Laakkwartier bestond ditmaal uit: 2x JO-17, 3x JO-15, 5x JO-13, 5x JO-11 en 4x JO-9 teams. De meisjes-afdeling was dit seizoen als volgt samengesteld: 1x MO-17, 1x MO-13 en 1x MO-11-teams.

De indeling van het amateurvoetbal in de zaterdag 4e Klasse B zag er in seizoen 2016-2017 als volgt uit: Duindorp SV, DUNO, sv Erasmus, GSC ESDO, Haagse Hout, Hercules, HPSV, Laakkwartier, sv Madestein, PGS/Vogel, RAS, De Ster, TAC’90 en Vredenburch.

De zaterdag 1 moest vorig seizoen nog duidelijk wennen aan het standaardvoetbal maar dit seizoen deed het team van trainer Geoffrey van Loenen het uitstekend in de eerste seizoenshelft. Van de 13 competitiewedstrijden werden er 7 gewonnen, 3 gelijk gespeeld en 3 verloren. Met 24 punten, en de doelcijfers 24-20, ging de zaterdag 1 van Laakkwartier op een keurig gedeelde vierde positie van de ranglijst de winterstop in.

De zaterdag selectie van Laakkwartier verbleef tijdens de winterstop voor een trainingskamp van 6 t/m 9 januari 2017 in het Brabantse Oosterhout.

In de tweede seizoenshelft vielen de prestaties van de zaterdag ietsje terug. Van de uiteindelijk 26 competitiewedstrijden werden er 12 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 9 verloren. Met 41 punten, en de doelcijfers 54 voor en 46 tegen, eindigde Laakkwartier op een zevende positie van de ranglijst.

Na het kampioenschap in het seizoen 2015-2016 kwam de zondag 1 van Laakkwartier dit seizoen dus uit in de Eerste Klasse. De indeling van het amateurvoetbal in de zaterdag 1e Klasse B zag er in seizoen 2016-2017 als volgt uit: Alphense Boys, FC Boshuizen, DRL, Laakkwartier, Leonidas, Nieuwerkerk, Olympia, OVV, Poortugaal, TAC’90, VELO, VOC, Woerden en CVV Zwervers.

Na twee kampioenschappen op rij had de roemruchte club uit Den Haag het als promovendus vooralsnog logischerwijs moeilijk op het niveau van de eerste klasse. Het grootste verschil was dat er in de eerste klasse natuurlijk meer kwaliteit rondliep dan in de tweede klasse. Ook functioneerden spelers beter in teamverband. Voor de (toen pas) 35 jarige trainer Jeffrey Frijters dus de moeilijke taak om zijn jonge selectie, die ook dit seizoen weer bestond uit eigen- en niet betaalde jeugd, te laten wennen aan het niveau van de eerste klasse. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Laakkwartier een zwakke start kende in de eerste klasse B. Na bijna de hele eerste seizoenshelft onderaan de ranglijst te hebben gestaan kwam er in de loop van de eerste competitiehelft een stijgende lijn in de prestaties van Laakkwartier. Dat was mede te danken door de terugkeer van Michael Verschoor. Hij bracht meer routine in de ploeg. Van de uiteindelijk 13 competitiewedstrijden wist Laakkwartier er 3 te winnen, 2 gelijk te spelen en 8 te verliezen. Met 11 punten, en de doelcijfers 24-39, ging men op de twaalfde positie van de ranglijst de winterstop in.

Voor alweer de zesde keer op rij vertrok de zondagselectie van Laakkwartier tijdens de winterstop voor een trainingskamp over de grenzen. Ditmaal niet naar Turkije, waar de voorgaande vijf edities plaatsvonden, maar was er gekozen voor het Portugese Albufeira aan de Algarve. Het gezelschap verbleef van 8 tot en met 15 januari 2017 all inclusive in het luxe Auramar Beach Resort, dat direct aan het strand lag. Hier hoopten de trainers Jeffrey Frijters en Piet Gelauf jr. de batterij van hun teams weer op te laden om zodoende de tweede helft van het seizoen goed voor de dag te komen.

De zondag 1 van Laakkwartier speelde een veel betere tweede seizoenshelft wat resulteerde in vele punten. De pech was alleen dat ook de concurrentie het ene na het andere punt wist binnen te slepen waardoor het t/m de laatste speelronde onderin de ranglijst erg spannend was. Van de uiteindelijk 26 competitiewedstrijden werden er 7 gewonnen, 6 gelijk gespeeld en 13 verloren. Met 27 punten, en de doelcijfers 44 voor en 65 tegen, eindigde Laakkwartier op een twaalfde positie van de ranglijst, wat betekende p/d-wedstrijden.

In de nacompetitie werd Laakkwartier aan 2e Klasser BMT verbonden. Op 21 mei wist Laakkwartier de heenwedstrijd (bij BMT) met 1-2 te winnen en een week later volgde de thuiswedstrijd tegen BMT. Helaas liep het niet zoals iedereen had verwacht en won BMT met maar liefst 1-5 en door deze nederlaag moest Laakkwartier het volgend seizoen een klasse lager gaan proberen.

Na 4 seizoenen namen Laakkwartier en trainer Jeffrey Frijters afscheid van elkaar. Frijters begon als 2e trainer bij de club aan de Jan van Beersstraat maar nam al na 3 maanden het roer over van John Krassenburg, die destijds als hoofdtrainer stopte. De samenwerking tussen club en trainer was een zeer succesvolle. Tweemaal op rij werd het kampioenschap behaald en stootte de club door naar de eerste klasse.

Bij vier teams van Hvv Laakkwartier mocht aan het einde van het seizoen 2016-2017 de kampioensvlag in top. De zondag 4 werd met 48 punten uit 18 duels kampioen van de 5e Klasse 5. De Veteranen 1 met 70 uit 25 kampioen van de 3e Klasse 2. De JO15-2 met 38 uit 16 kampioen van de 3e Klasse 01 en de JO13-2 met 47 uit 18 kampioen van de 3e Klasse 07.

 

Seizoen 2017-2018

Op de Algemene Ledenvergadering van vrijdag 29 september 2017 werd het volgende bestuur ge(her)kozen: Ron Jansen (Voorzitter), Teun Tolenaars (Secretaris), Henk Kusters (Secretaris), Theo Linnenbank (Penningmeester), Kees v.d. Hoorn (Jeugd-voorzitter) en Peter van Rijswijk (Verenigings- / technisch jeugd coördinator). Jan Linkerhof was voor dit seizoen aangesteld als Technisch Manager voor de senioren selectie en het team onder de 23 jaar. De vacature van Technisch Manager was ontstaan door het stoppen van Hans van Laar vorig seizoen.
Tijdens deze ALV werd Jan Muller benoemd tot Erelid van Hvv Laakkwartier.

Op maandag 9 oktober werd de nieuw opgerichte stichting “Laakkwartier in de Maatschappij” gepresenteerd. Deze stichting, die onderdeel is van de vereniging Laakkwartier, ging zich bezig houden met alle maatschappelijke activiteiten die in het kader van het Buurthuis van de Toekomst bij de Hvv Laakkwartier georganiseerd gingen worden.

Het bestuur van Laakkwartier schreef dit seizoen voor de zaterdagcompetitie 2 seniorenelftallen en voor de zondagcompetitie 4 seniorenelftallen, 2 veteranenteams en 1 dameselftal in bij de KNVB. De jeugdafdeling was in het seizoen 2017-2018 uit de volgende teams samengesteld: 2x JO19, 2x JO17, 4x JO15, 4x JO13, 5x JO11, 3x JO9 en 2x JO8. De meisjesafdeling van Laakkwartier bestond uit: 1x MO15, 1x MO13 en 1 MO11-team.

De indeling van de zaterdag 1 van Laakkwartier voor het seizoen 2017-2018 in de 4e Klasse D luidde als volgt; Concordia, DHC, DVC, HPSV, Laakkwartier, Oliveo, Oosterheem, Quintus, Semper Altius, TAC’90, Vredenburch, Wateringse Veld GONA en Zoetermeer.

>

De indeling van de zondag 1 van Laakkwartier voor het seizoen 2017-2018 in de 2e Klasse C luidde als volgt; Alphen, DOSR, DSOV, Foreholte, GDA, HVV, KDO, Laakkwartier, Pancratius, RKDEO, ROAC, TAC’90, Teylingen en VUC.

<

Seizoen 2018-2019

>

De indeling van de zaterdag 4e Klasse C in het seizoen 2018-2019 was als volgt: Ariston’80, DVC, Haagse Hout, KSD-Marine, Laakkwartier, Oliveo, Oosterheem, Semper Altius, SEV, TOGB, Vredenburch, sv Wassenaar en FC Zoetermeer.

<

De zondag 1 van Laakkwartier kwam dit seizoen wederom uit in de 2e Klasse C met ditmaal als tegenstanders: Altior, DOSR, ESTO, Foreholte, GDA, HVV, KDO, ONA, ROAC, RVC’33, Stompwijk’92, TAC’90 en Teylingen.